Maand: april 2022

Tv-recensie ‘Zerozerozero’, seizoen 1

Deze serie bestaat uit acht episodes en volgt, kortgezegd, een lading cocaïne. Het verhaal splitst zich in drieën. Allereest speelt het in Monterrey Mexico, waar die drugs worden verscheept naar Europa. We volgen Manuel, een agent die een draai naar de ‘dark side’ maakt en met zijn clubje getrouwen de macht over de lokale drugshandel probeert over te nemen. Dan hebben we broer en zus Lynwood in de VS, die het scheepstransportbedrijf van hun overleden vader met het illegale transport van die cocaïne proberen te redden, en op enig moment met die lading zelfs belanden in donker Afrika en zonder kleerscheuren door de Sahara moeten zien te komen. En ten slotte hebben we Stefano, in Calabrië, de punt van de Italiaanse laars, die zijn grootvader (de lokale ‘Ndrangeta-‘Godfather’, de man die de coke heeft gekocht) probeert af te zetten en daarom probeert het transport van die coke dan weer te saboteren.

De serie slaat een rauw-realistische toon aan: een grimmige wereld waarin vele slachtoffers vallen in de strijd om het ‘witte goud’, een wereld waarin er geen helden zijn ook. De verwikkelingen en personages zijn complex als het leven zelf: Manuel is bijvoorbeeld is heel gelovig en vat een liefde op voor de weduwe van een mede-agent die hij verraden heeft. En Chris Lynwood (mooie rol van Dane de Haan) lijdt aan een dodelijke ziekte. Hiermee is dit een zeer sterke serie. Niet vrolijk of lichtvoetig, maar wel heel indringend door het schrijnende realisme.

Boekrecensie ‘Monterosso mon amour’, Ilja Leonard Pfeiffer

Dit is het boekenweekgeschenk van 2022 en het is geschreven door misschien wel de meest interessante Nederlandse schrijver van dit moment, Ilja Leonard Pfeiffer (1 2 3 4 5).

In deze novelle laat hij zo’n typische dame aan het woord die hij vast bij de vleet is tegengekomen bij lezingen in den lande: de vrijwilligster bij een lokale bieb die hem als spreker heeft uitgenodigd. En hij laat vervolgens háár aan het woord, als zij uit melancholische overwegingen terug reist naar het Italiaanse dorp waar ze ooit als zestienjarige haar eerste (vakantie-)liefde ontmoette.

Ondanks dat het verhaaltje toch wat dun is, weet Pfeijffer toch van het geheel een meer dan genietbaar boek te maken. Onder meer door de link die hij legt met Thomas Mann’s “De dood in Venetië” en de corona-pandemie, de rake zelfspot (hij is immers ook zelf een personage) en eerst en vooral de vele mooie zinnen, observaties en gedachten waarop hij je trakteert. Een zeer waardig boekenweekgeschenk!

 

Recensie ‘Ozark’, seizoen 4, deel 1

Deze serie is niet alleen enigszins vergelijkbaar met ‘Breaking Bad’ (blurp: op het oog vrij brave mensen raken verzeild in de drugswereld’) maar maakt ook een gelijkssoortige ontwikkeling door. Anders gezegd: beide zijn groeibriljantjes, die alleen maar beter richting het einde!

In Ozark betekent dit dat in het laatste seizoen nu eindelijk wordt getoond hoe het afloopt met het witwas-imperium dat de Byrdes opbouwden in de Ozarks voor hun Mexicaanse druglord. En dat is belooft ongemeen spannend in het eerste deel van dit laatste seizoen!

Boekrecensie ‘Hand to Mouth’, Paul Auster

Eén van mijn favoriete auteurs, Paul Auster, vertelt in dit boek over hoe hij ooit als schrijver is begonnen en hoeveel moeite hij toen had om de kost bijeen te schrapen. En dat is kostelijk om te lezen!

Auster weet al vanaf zijn tienerjaren dat hij niet geschikt is voor een nine-to-five baantje en leeft continu van de hand in de tand. Maar als hij trouwt, ze een kind krijgen en in een New Yorkse voorstand settelen, wordt de situatie nijpend. Zo nijpend, dat Auster heel veel moeite doet een soort kaartspel-versie van honkbal aan de man te brengen. Als dat overal wordt geweigerd wordt en zijn huwelijk ook nog eens strandt, raakt hij ‘rock-bottom’. En dan kan de langzame weg omhoog beginnen, en eindigt ook het boek….

Of niet helemaal, want enkele vroege werken, inclusief dat kaartspel, zijn integraal opgenomen als appendix. En van die vroege werken is met name ‘Squeeze Play’ zeer de moeite waard: een snedig hard-boiled detectiveverhaal! Het enige nadeel is dat Auster zelf al de centrale ‘blurb’ van dit boek verraadt; hij schrijft namelijk dat hij het klassieke detective-plotje van een zelfmoord die toch een moord blijkt te zijn, graag eens wilde omdraaien. Maar: al met al genoten!