Boekrecensie ‘The dawn of everything’, Graeber/Wengrow

Dit boek is behoorlijk gehypet en lijkt op het eerste gezicht door haar allesomvattende titel wel wat op dat bekende boek van Stephen Hawking; ‘The theory of everything’. Nu was dat laatstgenoemde boek een groot succes, dus daarom was ik ook wel benieuwd naar dit boek.

Dat viel me, om maar meteen met de deur in huis te vallen, echter niet bepaald mee. De beide schrijvers beginnen met een lang epistel dat erom draait dat de vroegste beschavingen noch de beschaafde wilden waren van Rousseau, noch het tegendeel daarvan (Hobbes). En het onbegrip daarover, stellen ze, is heel belangrijk om de wereld waarin we nu leven goed te kunnen doorgronden; met bijvoorbeeld de grote economische ongelijkheid.

Hun punt is daarmee, als ik het goed begrijp, heel kort dat de geschiedenis veel minder een noodzakelijke, logische ontwikkeling laat zien naar een soort ‘eind-stadium’ waarin we nu verkeren, dan misschien wel gedacht wordt. Nee, vertellen ze, de geschiedenis is veel meer ambigu en dat betekent ook dat we niets als een gegeven moeten gaan beschouwen.

Op zich is die boodschap best interessant, maar het boek was wat mij betreft gewoon veel te breedvoerig en langdradig. Daarom toch geen succes….

Boekrecensie ‘De afwijking’, Dries Muus

Dit boek gaat over de jonge veelbelovende voetballer Matty Groen. Zijn leven wordt behoorlijk overhoop gegooid als door één ongelukkig ‘douche-incident’, zijn teamgenoten hem gaan zien als die ‘homo’. En daarna ook de school en de tribunes tijdens de wedstrijden.

Veel hulp kan hij van zijn moeder niet verwachten; zij heeft een pijnlijke geschiedenis achter de rug met Matty’s (afwezige) vader, is aan het daten en krijgt een bijzondere zakelijke kans. Dan is de enige reddingsboei voor Matty nog diens barse trainer Albert de Leeuw. Van hem lijkt hij weinig steun te kunnen ontvangen, tot die hem, vlak voor zijn dood (hij is hartpatiënt), toch nog een belangrijke levensles meegeeft: “Jij verzet je tegen alles in je en accepteert alles wat van buiten komt. Het moet dus precies andersom.”

Dit is een mooi, sensitief geschreven boek, met veel beeldende passages. Alhoewel de problematiek wat zwaar werd aangezet naar mijn smaak en de aanvankelijke twijfel over wiens begrafenis het is aan het eind van het boek (toch niet Matty??? Het blijkt, zoals al duidelijk zal zijn geworden, Albert te zijn) een beetje te gemaakt en over the top is.

Tv-recensie ‘Better call Saul’, seizoen 6

Dit is het slotseizoen van de alom bewierookte serie die op tal van beoordelingssites klinkende tienen scoort. En die hosanna-stemming is niet onterecht, want ja, deze serie mag een slow-burner zijn en een lange adem vereisen, maar oh, wat zijn de personages allemaal prachtig mooi uitgediept, wat is de storytelling superieur en wat is het allemaal fenomenaal goed in beeld gebracht.

Zo is dit laatste seizoen (zie mijn eerdere recensies hier: 1 2 3 4 5) smullen voor de fijnproever. Niets eens zozeer omdat Walter White en Jesse Pinkman dan eindelijk in het leven komen van Jimmy ‘Saul Goodman’ McGill. Maar voorál omdat we eindelijk er achter komen wat er met Nacho, Lalo en Howard gebeurt (allemaal personages die niet in Breaking Bad zitten). Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat we er (in de zwart-wit gefilmde passages van ná het Breaking Bad-tijdvak) achter komen wat het lot is van Kim Wexler èn Jimmy/Saul himself! En dat ga ik hier nog niet verklappen! Sublieme serie!

Boekrecensie ‘Orakel’, Thomas olde Heuvelt

Onlangs heb ik deze schrijver zelf kort mogen spreken tijdens een bijeenkomst van VPRO’s ‘Brommer op Zee’ in de Rozet in Arnhem. Ik was onder de indruk van hoe sympathiek en benaderbaar hij zichzelf toonde! En ik vond het heel bijzonder zelf eens -ook over mijn eigen schrijfwerk- te praten met toch wel één van Nederlands meest interessante schrijvers van dit moment!

Ik bewonder Thomas dan ook zeer, vooral omdat hij met een genre dat toch lastig te promoten is (wat is het? horror, sf, fantasy? YA?) heel groot is geworden en echt is doorgebroken. Maar ook vond ik zijn eerdere boeken ‘HEX‘ en ‘Echo‘ zeer de moeite waard!

Geldt dat ook voor ‘Orakel’, dat ik tijdens mijn vakantie in Peru heb gelezen? Het antwoord is een ronkend ‘ja’! Want alweer neemt Olde Heuvelt je mee in een huiveringwekkend horror-plot, dit keer rondom een spookschip dat op enig moment opduikt in de duinen, en waarin tal van mensen verdwijnen. Ik zal de fascinerende achtergrond van dit alles niet eens proberen uit te leggen (Neil Gaiman’s ‘American Gods‘ speelt een rol), maar het leidt tot een heerlijk plot vol spannende verwikkelingen, dat ons ook naar vliegbasis Volkel en een boorplatform op zee voert.

Het is duidelijk dat Olde Heuvelt met dit boek alweer de roos treft. Zijn boek zal ook zeker de jongere lezer aanspreken, al is het maar omdat de hoofdpersoon de dertienjarige Luka is, en is daarom ook meer dan zijn vorige boeken ook in het Young Adult genre te plaatsen. Toppertje!

Tv-recensie ‘Trainwreck: Woodstock ’99’

Deze korte docu-serie van Netflix laat zien hoe het festival Woodstock ’99 ontaardde in één grote chaos. Hiermee doet deze docu natuurlijk meteen denken aan die àndere docu over een volledig mislukt festival; Fyre.

En ook hier is dit allemaal weer zeer boeiend. In een gedegen analyse krijgen we te zien hoe, alle nobele idealen over een herleving van Woodstock ’69 (“peace & love, man”) ten spijt, het festival ten onder gaat in een cluster-fuck waarin werkelijk àlles mis gaat. Een weinig uitnodigende locatie (een voormalige militaire basis), catering die is uitbesteed (en daarom kneiter-duur is), geen professionele beveiligers (maar alleen een roedel tieners in gele ‘Peace Patrol’-shirtjes) en hierdoor totale wetteloosheid, volstrekt ontoereikend sanitair en afvalbeheer en ten slotte geen enkele voorziening voor de bloedhete omstandigheden waarvan sprake zal zijn (ik heb het dan over schaduwplekken en drinkwater).

En al die omstandigheden zorgden voor een giftige cocktail, waarin de stemming al snel zeer grimmig werd, mede aangezwengeld door de optredens van boze ‘Teenage-Angst’-bands als Korn, Rage against the Machine en vooral Limp Bizkit, die ook al niet echt de Peace&Love-boodschap verkondigden…

Maar het meest exemplarisch van al dit mismanagement, is hoe de zweverige oude hippie Michael Lang (ook al organisator van ’69) doordrukt dat al het publiek op de laatste avond, káársen krijgt uitgedeeld, bedoeld voor een vreedzame ode aan vrede (c.q. protest tegen high schoolgeweld). Een spreekwoordelijk lont in het kruitvat. Dat daarna de boel ontaardt in massale brandstichting en een orgie van geweld (plunderingen, verkrachtingen, vernielingen), komt dan niet helemaal als een verrassing. Hoe verbijsterend de beelden van de ‘day after’, waarin je je in een war-zone waant, ook mogen zijn. Boeiende docu!