Dit boek valt heel kort samen te vatten als volgt: undercover-agent Erik verduistert miljoenen om de behandeling van zijn doodzieke dochtertje te bekostigen en werkt zich aldus in de nesten. Dat is een mooi gegeven, zeker omdat de schrijver je nog even in het ongewisse houdt of Erik nu echt degene was die dat geld heeft gestolen.
Vervolgens moet veel spanning in dit verhaal eruit voortkomen dat Gio, de enig overlevende van de Italiaanse crime-familie, die is uitgemoord juist omdat ze dat geld misten, achter hem aan zit. En zo gaat een groot deel van het boek erover hoe Erik met zijn gezin onderduikt, maar de dreiging nooit voorblijft en hij intussen scherpe verhoren moet ondergaan over of hij dat geld nu gestolen heeft of niet.
Dit boek is over het geheel in een goede schrijfstijl geschreven, maar over het plot was ik echt niet overtuigd. Er gebeurt eigenlijk gewoon te weinig naar mijn smaak. Verder vond ik dat hele gegeven van die Gio erg ongeloofwaardig (waarom werkt hij niet meteen met Erik af, waar is de rest van zijn mafia-organisatie bijvoorbeeld?). En ten slotte vond ik het einde wel wat mal worden, als Gio een kleine week voor dood achtergelaten in de kelder van een vakantiehuisje ligt, en er toch nog een soort van eindgevecht plaatsvindt als Erik is teruggekeerd uit Portland, de Amerikaanse stad waar zijn dochter de peperdure behandeling heeft gekregen. Dat er wordt toegewerkt naar dat Gio onder een pijler van een nieuw viaduct wordt begraven, ligt er hierbij wel heel dik bovenop.
En wat is dat ten slotte met de book-cover? Die laat een stadsgezicht van ongetwijfeld Portland zien. Maar dat is nogal gek, als het verhaal zich daar helemaal niet afspeelt!
Dit verhaal speelt op een lichtschip, een soort drijvende vuurtoren, voor anker liggend in de Oostzee, dat op het punt staat uit dienst te worden genomen. Het beginincident is dat de kapitein Freytag, een groep schipbreukelingen oppikt, die al snel heel gevaarlijk blijkt te zijn.