Dit boek wilde ik uiteraard meteen lezen nadat ik zo omver werd geblazen door Doerr’s latere boek; ‘Wolkenstad‘. En deze eerdere worp van hem (een roman waar hij naar verluidt tien jaar heeft gewerkt) lijkt wel wat op het boek dat ik al van hem kende. Dezelfde korte hoofdstukjes, een zelfde soort raamvertelling met enkele personages waarvan de verhaallijnen pas later bij elkaar komen. Zelfs een zelfde soort ode aan de kracht van verhalen! En natuurlijk ook: dezelfde prachtige, poëtische stijl die Doerr op je loslaat!
Hiermee is dit boek verre van een ‘normaal’ boek over WOII. Het verhaal draait om ten eerste de blinde Marie-Laure, die vanuit Parijs in Saint Malo belandt en een heel kostbare diamant bewaart en ten tweede de jonge Duitser Werner, die een voorliefde heeft voor radio’s en als genist in de oorlog belandt. Ook de aan een dodelijke ziekte lijdende Von Rumpel, een Duitse legerofficier die achter die diamant aan is, speelt een belangrijke rol in het verhaal.
Net als in Wolkenstad maakt Doerr sprongetjes in de tijd, waarin hij steeds een chronologisch relaas van de oorlogsjaren afwisselt met stukjes uit de climax: eind ’44 in Saint Malo, waar alle verhaallijnen samen komen. En dat werkt hier wederom zeer goed. En daarbij krijg je ook nog eens een prachtig en heel zorgvuldig opgebouwd -maar ook dramatisch- eind voorgeschoteld.
Kortom is dit boek, net als Wolkenstad, niet minder dan geweldig! Wat een superieure vertelkunst! Wat een meeslepend verhaal! Wat een heerlijke personages! Ook dit boek komt gewoon in mijn Favorieten-lijstje, dat is wel helder!
