Verhalen en meer van Christian Deterink
De film-oogst van de afgelopen maand, natuurlijk weer van goed naar slecht:
| Oppenheimer
| Babylon
| Gosford Park
| Mission Impossible: Dead Reckoning – Part One
| Bad Boys for Life
| The Wicker Man
| The Maiden Heist
| Runaway Jury
| Blades of Glory
| The Second Best Marigold Hotel
Na de break de volledige recensies!
Dit is een indringende gedramatiseerde docu-serie over de pijnstiller OxyContin, die jarenlang door vele artsen in de VS in zeer ruime mate werd voorgeschreven aan hun patiënten. Ongelooflijk, als je bedenkt dat het pilletje eigenlijk gewoon zeer veel verslavend opiaten bevat (eigenlijk is het heroïne in een pilletje). En nog ongelooflijker is dan hoe de familie Sackler van farmaceutisch bedrijf Purdue er in slaagde de pijnstiller goedgekeurd te krijgen door de FDA (eigenlijk door één persoon om te kopen!), het middel te verkopen als het minst verslavende (!) wat op de markt is, en als artsenbezoekers jonge deernes in strakke jurkjes in te zetten, die strooien met coupons en OxyContin-knuffelberen. Je denkt dan: dit kan bijna niet waar zijn! Maar de indringende intro’s: steeds van ouders die hun kinderen ècht verloren aan de drug, vertellen toch iets anders!
De serie laat heel kernachtig zien hoe dit alles heeft kunnen gebeuren: door de op geld beluste Richard Sackler te portretteren, één van die verkoper-meisjes èn een archetypisch slachtoffer: een middle-class Amerikaans burger die bij hevige rugpijn aan het middel verslingerd raakt en uiteindelijk er aan ten onder gaat. Maar de hoofdpersoon is de onderzoekster die Purdue en Sackler voor de rechter sleepte.
Allemaal heel boeiend, waarbij alleen de vele herhalingkjes in de vertelling soms wat afleiden. Maar de belangrijkste tekortkoning vond ik het te afgeraffelde einde, want vele vragen: ‘is OxyContin nu van de markt?’ bijvoorbeeld, bleven onbeantwoord. Ondanks dat, zeer boeiende serie!
Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.
Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. In een (naar verwachting) langere serie komen enkele van die stellingen voorbij. Steeds komt na de break het antwoord!
En dan nu de stelling: We blijven even in de muziekwereld. Hadden we het in de vorige stelling over een album is genoemd naar een liedje dat er vervolgens niet op stond; nu is de stelling nog simpeler: het is voorgekomen dat een band dezelfde naam had als het eerste liedje, dat op zijn beurt ook nog eens de naam was van het eerste album.
Waar of niet waar?
Lees verder “Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #5”
Deze debuutroman van Gijs Wilbrink speelt in de Achterhoek en raakt allerlei typische dingen uit die streek aan: motorraces, de katholieke kerk en de jacht bijvoorbeeld. Er wordt zelfs hier en daar ‘plat gesproken’. Is het een bewuste poging om mee te liften op de hedendaagse populariteit van ‘regio-literatuur’ c.q. regionale boeken? Want die trend lijkt wel gaande, nu veel mensen blijkbaar de blik iets minder (inter-)nationaal gericht hebben, in deze huidige verwarrende tijden.
Het boek gelezen hebbend, lijkt me het echter niet dat Gijs Wilbrink dit heel bewust gedaan heeft. Want daarvoor is het boek op hetzelfde moment voor het grote publiek misschien toch ook weer net te weerbarstig. Wilbrink heeft namelijk een zeer bloemrijke, intense en literaire schrijfstijl, waarin hij het op alle vlakken vèrre van klein houdt. Ook op het Achterhoekse platteland gebeuren blijkbaar dingen die zo in een Marquez-vertelling hadden gepast, zoals de hele verwikkeling rond de dorpspastor met tuberculose die de goe-gemeente zijn vol met bloed gehoeste doeken toont in de hoogmis. Maar bijvoorbeeld ook een bezoek van Isa aan een kraakcafé in Utrecht beschrijft Wilbrink al even intens…
Intussen gaat het verhaal hoofdzakelijk over Tom, die ooit een grote carrière tegemoet leek te gaan als motorcrosser, en Isa, zijn opstandige dochter, die naar in de grote stad is getrokken om te studeren, totdat familiekwesties ertoe nopen terug te keren naar huis.
Ik vond dit al met al een hele bijzondere en indringende roman. Het verhaal is dwingend en het beeld dat Wilbrink schetst van de Achterhoek is sterk en overtuigend (Twente, mijn homeground, is immers qua cultuur niet zo verschillend). Uitstekend gedaan!
Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.
Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. In een (naar verwachting) langere serie komen enkele van die stellingen voorbij. Steeds komt na de break het antwoord!
En dan nu de stelling: Het nummer ‘Sheer heart attack’ is een nummer van het Queen album ‘Sheer heart attack’.
Waar of niet waar?
Lees verder “Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #4”
Leuk berichtje weer: mijn verhaal ‘Hamburg’ is op de longlist van deze maand terecht gekomen!
Check het nieuwsbericht hier! Het verhaaltje zelf staat hier, trouwens. Of klik het plaatje aan!
Overigens ben ik al twee keer ‘winnaar’ geworden, met Bloedzusters 1943 aD en met Slush Pile!
