Maand: maart 2024

De ‘Sterrit’ #12: slotaflevering

Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.

Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. Deze twaalfde aflevering van deze serie is meteen de laatste. Waarom? Omdat ’12’ het getal van perfectie is natuurlijk! Én omdat het vandaag Pasen is en ‘as we speak‘ de 55e editie plaatsvindt!

En dan nu echt de stelling: In de Griekse oudheid rende een boodschapper de ruim 42 kilometer van Marathon naar Athene om daar de woorden “Gegroet, we hebben gewonnen!” uit te brengen voor hij dood neerviel. En aldus ontstond de marathon als sportdiscipline. Als u dit al cru vond: het is óók voorgekomen dat iemand al dood was vóór hij de finish-streep passeerde; sterker nog: hij won die wedstrijd ook nog! Waar of niet waar? Zoals bekend komt na de break het antwoord!

Lees verder “De ‘Sterrit’ #12: slotaflevering”

Tv-recensie Shameless seizoen 8-11

Deze tv-serie was heel lang (1 2) gewoon héél erg goed. Een unieke mengeling van echt goed en invoelbaar drama èn echt grappige comedy. Maar ergens begon de serie wel echt een beetje van de rails te lopen. Het is voor mij onduidelijk waar het kantelpunt zat.

Misschien was dat het moment dat té obvious werd hoe de makers steeds weer zochten naar nieuw drama; bijvoorbeeld toen Fiona een appartementencomplex kocht: de verwachting dat flink zou worden uitgemolken dat ze meteen horror-huurders zou krijgen, kwam ook ècht uit; letterlijk elk geval uit het boekje kwam langs.

Misschien was het wel het moment dat de mengeling tussen comedy en drama te veel ging schuren; bijvoorbeeld toen Frank in een wel heel kluchtige verhaallijn probeerde de Hobo Loco Man te worden, terwijl op hetzelfde moment in een nogal grimmige verhaallijn Fiona op pijnlijke manier mentaal instort.

Maar misschien was het toch vooral het moment dat de formule echt teveel uitgemolken leek. Verhaallijnen gingen zich gewoonweg herhalen, zoals dat Frank zich keer op keer bindt aan geestelijk zeer labiele vrouwen. En de verhaallijnen werden ook gewoon steeds minder. Zelf had ik erg weinig met de relatie van Ian met dat lelijke personage Mickey. Maar ik had met name moeite met hoe Lip zich ontwikkelde; het leek wel of de makers vergeten waren dat hij toch echt hoogbegaafd is!

De serie duurde ook al met al denk ik twee seizoenen te lang. Ook omdat zich andere dingen begonnen te wreken: zoals dat de makers te vaak bepaalde verhaallijnen nogal slordig afrondden of dat bepaalde personages of situaties als sneeuw voor de zon verdwenen. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik al met al ontzettend genoten heb van Shameless: wat een ge-wel-di-ge serie!

Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #11

Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.

Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. In deze één-na-laatste en elfde aflevering van deze serie komt er een nieuwe stelling voorbij. En zoals bekend komt na de break het antwoord!

En dan nu de stelling: Hitler en Stalin gaan de boeken in als de grootste massa-moordenaars uit de wereld-geschiedenis! Waar of niet waar?
Lees verder “Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #11”

Nieuw verhaal ‘Dion’

Hierbij een nieuw verhaal van mij; het heet ‘Dion’. Dit is de overigens fictieve naam van de bovenbuurman die ik inderdaad enige tijd had in mijn tijd als bewoner van het studentencomplex Hoogeveldt in Nijmegen. Hij was in ieder geval niet mijn meest geliefde bovenbuurman, om het voorzichtig uit te drukken. Waarom? Lees daarvoor het verhaal door op het plaatje te klikken!

Boekrecensie ‘De jacht van de wolf’, Martyn van Beek

Dit is een lekker vlotte Nederlandse actie- / spionagethriller. Hoofdpersoon is Xander Duister, beroepsmilitair, die betrokken raakt bij een spionagezaak waarin de MIVD verwikkeld is. Alles draait om een mogelijke moord en een link met de Russische machthebbers in het Kremlin.

Het verhaal ontwikkelt zich snel en onvoorspelbaar, naar mijn idee, want heel veel dingen gaan toch net even anders dan ik verwachtte. De confrontatie die Xander uiteindelijk zal moeten aangaan met ‘De Wolf’, een gewetenloze Russische ex-Spetsnaz, is wellicht dan wat minder origineel, maar door het geraffineerde plot is dat nauwelijks een beletsel.

Het verhaal leest vlot door de heel directe no-nonsense stijl van de schrijver, maar ook door de lekker korte hoofdstukjes, die zéker tot doorlezen nopen. En na circa honderd van die hoofdstukken komt het verhaal tot een zeer bevredigende afronding; ook omdat de cirkel heel kundig rond wordt gemaakt met het begin.

Dit boek zou het het begin gaan vormen van een nieuwe serie en het slot lijkt daar zelfs nadrukkelijk op te hinten. En zo’n serie lijkt me voorwaar geen slecht idee, want meer van dit soort thrillers zie ik graag verschijnen! Vier uit vijf bollen!

Boekrecensie ‘Nederland, het boek’, De Speld

“Dit boek ligt lekker in de hand en is zeer handig in gebruik!” De eerste recensie die ik tegenkwam van dit boek was al even satirisch als het boek zelf. Dat is geschreven door medewerkers van de satirische site De Speld en het bespreekt heel kort gezegd de geschiedenis van Nederland.

En dat natuurlijk op satirisch, humoristische wijze. Nou is het probleem met humor dat er niet echt een middenweg lijkt te zijn: het is of te flauw, of hilarisch. En dit boek laveert daar tussenin. Met soms te flauwe dingen, maar even vaak met aardige of zelfs hele geestige invallen. Maar in totaal vond ik het niet zo scherp en puntig (nu pun intended)als de berichten die ik van De Speld ken. Misschien aardig als koffietafel-boek (of wachtkamerboek) om zo nu en dan eens in te bladeren.

Verhaal ‘Het Circus van Dr. Cirrus’

Met gepaste trots kan ik hier het verhaal ‘Het Circus van Dr. Cirrus’ presenteren! Het dong mee voor een plek in de bundel ‘Vuurspuwers‘ van Godijn Publishing, maar het heeft wel de longlist, maar helaas niet de shortlist gehaald.

Dit terwijl ik eigenlijk zelf het volste vertrouwen had in dit verhaal: ik vond het beter en vooral leuker dan mijn inzending ‘De glorieuze terugkeer‘ waarmee ik vorig jaar wel de bundel ‘Charlatans‘ haalde. En het verhaal past héél naadloos op het thema, ‘Vuurspuwers’, dus ik had plaatsing dus echt wel verwacht. Een tegenvallertje dus!

Nou ja, oordeel vooral zelf! Klik het plaatje aan om het verhaal te lezen!

Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #10

Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.

Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. In deze tiende aflevering van deze serie komt er weer een nieuwe stelling voorbij. Zoals bekend komt na de break het antwoord!

En dan nu de stelling: Cleopatra staat dichter bij de introductie van de iPhone dan bij de bouw van de piramides van Gizeh. Waar of niet waar?
Lees verder “Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #10”

Tv-recensie van enkele series

Niemand die het Ziet | Interessante docu over hoe de grens oorlog/vrede steeds meer vervaagd is in de huidige tijden van cyber-terrorisme, trollenfabrieken en proxy-virusaanvallen. Het meest boeiend is dan natuurlijk nog de rol van EU-parlementariër, en mede-Reutummer, Bart Groothuis.

Mr. Bates vs. The Post Office | Doeltreffende miniserie over de waargebeurde Britse tegenhanger van onze eigen toeslagenaffaire. Die Britse Posterijen blijken niet zo oerdegelijk, als ze duizenden kleine postkantoorhoudertjes met ondeugdelijke software op schandelijke wijze behandelen.

Alexander – The Makings of a God | Weinig hoogstaande docu-dramaserie op Netflix over Alexander de Grote. Meteen wordt alles geframed als een epische strijd tussen onze Alex en de Perzische Darius, maar dat is historisch gezien eigenlijk nogal stompzinnig. Net als de suggestie dat Alex’ moeder de intrigant is die Koning Philippus laat vermoorden… Nee, dit was niet mijn kop thee….

Het verhaal van Nederland: Oranje Nassau | In deze vervolgserie vertelt Daan Schuurmans over de geschiedenis van ons koningshuis. Opnieuw loopt hij letterlijk door historische scenes en opnieuw is er die wonderlijke vorm waarin we wel historische taferelen zien, maar alleen als decor, want echte scenes worden niet uitgespeeld. Ondanks die wat wonderlijke vorm interessant genoeg.