De film-oogst van deze periode, natuurlijk weer van goed naar slecht:
| Everything, Everywhere, all at once
| Triangle of Sorrow
| Guillermo del Toro’s Pinocchio
| Us
| Vice
| El buen patrón
| White Noise
Na de break de volledige recensies!
Everything, Everywhere, all at once| In deze overvolle film komen de meest gekke dingen voorbij: Ratatouille-wasberen, mensen met hotdogs als vingers, een ‘bagel’ als alles-verslinder, scenes waarin twee rotsblokken de hoofdrol spelen, een kung fu-pink, en noem allemaal maar op. Alles draait er intussen om hoe Evelyn ontdekt dat ze kan switchen tussen vele parallelle universums. Maar midden in die gekkigheid ontvouwt zich ook echt een ontroerend verhaal: over hoe Evelyn haar band met haar dochter (èn man en vader) moet herstellen en moet ontdekken dat juist dat ene universum waarin ze een noodlijdende wasserij runt, nog niet eens zo gek is… De heerlijk schmierende Jamie Lee Curtis als belastingambtenaar Deidre steelt niet eens de show, dat doet de formidabele hoofdrolspeler Michelle Yeoh als Evelyn. Haar kan een Oscar toch niet meer kan ontgaan! Dit is in alle opzichten een briljante, volstrekt unieke, bij vlagen hilarische èn roerende film! Fan-tas-tisch!
Triangle of Sorrow| Deze filmhuisfilm lijkt soms te zijn bedoeld als komische klucht (in ieder geval dachten de keihard lachende mensen in de filmzaal dat), maar eigenlijk lijkt de film vooral heel serieus en wil deze je een spiegel houden. Met als centrale vraag: Hoe rechtvaardig is het dat sommige mensen àlles hebben en soms niet? De film begint met het blasé-modellenstel Carl en Yaya (de laatste is ook influencer) en hun gebrekkige communicatie. Vervolgens vinden we ze terug op een cruise voor de superrijken, met Woody Harrelson in een briljante rol als drankzuchtige, wankelmoedige en marxistische kapitein. Als het schip vergaat vindt een deel van de bemanning zich terug ‘op een onbewoond eiland’ en is opeens de toiletjuffrouw de enige persoon met enige praktische vaardigheden. Aldus lijken de verhoudingen te kantelen. Of toch niet…? Hele bijzondere film!
Guillermo del Toro’s Pinocchio| Deze stop-motion-film plaatst het bekende verhaal over Pinocchio in het Italië tijdens WOII. Gepetto verliest zijn geliefde zoon aan een bombardement en dan komt zijn van dennenhout gemaakte marionet tot leven. Pinocchio blijkt al snel veel wilder en onstuimiger te zijn dan Carlo en het duurt een film lang voor Pinocchio, met de hulp van Sebastian Cricket (inderdaad: die krekel ja!) ontdekt wat er belangrijk is in het leven. Natuurlijk wordt de film misschien net iets te sentimenteel, maar oh, wat is het allemaal mooi gemaakt en meeslepend. Een prachtfilm!
Us| Dit is een nieuwe horror-film van de zwarte regisseur Jordan Peele, die ik kende van het zeer sterke ‘Get Out‘. En wederom is het genieten, als een (all-black) gezin wordt aangevallen door boosaardige ‘doppelgängers’. De film heeft nog een mooie twist in petto aan het eind. Uitstekende film!
Vice| Kan een soortement biopic over een op het eerste oog saaie ‘far right wing’-politicus als Dick Cheney interessant zijn? Deze film bewijst dat dit kan. De onhandelbare jonge Cheney wordt nog van Yale getrapt, maar dan herpakt hij zich en onder de vleugel van Donald Rumsfeld ontwikkelt hij zich tot geslepen machtspoliticus die onder George W. Bush wel iets meer is dan alleen een vice-president. De storytelling houdt de film boeiend, met sterke rollen ook nog eens van Christian Bale en Steve Carell!
El buen patrón| Aardige komische filmhuisfilm over een directeur van een weegschaalfabriek die goed voor al zijn medewerkers wil zorgen, maar alles om hem heen steeds meer ziet ontsporen. De formidabele Javier Bardem in de hoofdrol weet het niveau van de film nog behoorlijk op te krikken, maar héél bijzonder wordt het allemaal niet… Misschien toch net één film teveel bekeken op Picl de laatste tijd…
White Noise| Deze film met onder meer Adam Driver en Don Cheadle kon me echt totaal niet bekoren. Al dat door elkaar gepraat is vast heel levensecht en zo, maar zorgt al niet voor een prettige filmervaring. Mijn aandacht werd ook volstrekt niet vastgehouden door het verhaaltje. Iets met dat Adam Driver een Hitler-academicus is en er dan een apocalyptische chemische wolk op hun stadje neerdaalt. Nee, wat een sof.