In deze film heeft bijna iedere personage wel een psychische stoornis. Hoofdpersoon Pat (gespeeld door dezelfde Bradley Cooper die ik recent ook al zag in The place beyond the pines en The Hangover II) komt net uit een psychiatrische inrichting, waar hij heen was gestuurd nadat hij de geheime minnaar van zijn vrouw bijna dood sloeg. Hij heeft nog steeds last van woedeaanvallen en kan zijn vroegere vrouw, Nikki, maar niet loslaten.
Zijn vader (gespeeld door Robert de Niro) is al even merkwaardig, met zijn neuroses en bijgeloof. En verder is daar dan Tiffany, die haar eenzaamheid na de dood van haar man probeerde te dichten met heel veel wisselende contacten.
Deze personages komen samen in een genuanceerd en liefdevol gemaakt drama, dat draait om de interactie tussen al deze mensen en dit mooi in beeld brengt. Prima film!