Van goed naar slecht:
| The Big Lebowski
| Blade Runner
| Mowgli
| Roma
| Black Mirror: Bandersnatch
| Burning
| Free State of Jones
| Bird Box
Na de break de volledige recensies!
The Big Lebowski | Het is altijd leuk om nog eens een film opnieuw te bekijken, zoals dit hoogtepunt uit het oeuvre van de gebroeders Coen. Deze film grossiert in hilarische situaties, kostelijke dialogen en memorabele personages. Naast ‘The Dude’ (een aartsluie slonzige oude hippie) zijn dat bijvoorbeeld Walter Sobchak (‘You are entering a world of pain!’), de sullige Donny en zelfs Jesus Quintana, hun grote rivaal op de bowlingbaan. Intussen gaat het plot, nadat indringers op het tapijt van El Duderino pissen, over een ontvoering die aan alle kanten ontspoort. Nog steeds een briljante film!
Blade Runner | Ik had deze filmklassieker van Ridley Scott nog nooit gezien, tot Netflix een ‘Final Cut’ aanbood. Het meest intrigerende aan deze film is dat deze vanuit begin jaren ’80 een visie geeft op het Los Angeles in 2019 (inderdaad, dat is het al bijna). En dan blijkt hoe slecht men is in het voorspellen van de toekomst! Vooral omdat je zowel ‘anachronismen’ ziet (bijv. die toeters van beeldschermen), als dingen waar we nog lang niet aan toe zijn (bijv. vliegende auto’s). Voor de rest is deze film natuurlijk intrigerend door de excentrieke vormgeving, waarin wolken stoom door de volgepakte straten jagen en het vrijwel altijd donker is en regent… Mooi om deze klassieker eens te zien!
Mowgli | In de wondere wereld van Hollywood kan het zomaar voorkomen dat een zelfde film om volstrekt onduidelijke redenen twee keer gemaakt wordt. Precies dat gebeurt hier, want deze film vertelt natuurlijk precies hetzelfde klassieke verhaal van Rudyard Kipling als eerder John Favreau’s ‘Jungle Book‘. En die laatstgenoemde film was al dik in orde. Daarmee zou je snel tot het oordeel komen dat deze film (van Andy ‘Gollem’ Sirkis, trouwens) volstrekt overbodig is, maar dat is toch niet zo! Want deze film is op zijn eigen manier ook meer dan oké. Deze film heeft als pluspunt dat deze een mooiere (duisterder!) toon heeft en een betere jonge acteur voor Mowgli. Minpunt is dat de animaties misschien wel ietsje minder zijn. Maar al met al: zéér te genieten, deze film!
Roma | Deze nieuwe film van Cuaron is heel artistiekerig helemaal in het zwartwit. In de film worden een gezin en hun twee huishoudsters gevolgd in hun dagelijkse beslommeringen. Het verlegen dienstertje Cleo raakt zwanger van een jongeman die niets van haar moet weten en haar afwijst. Intussen gaat in het gezin de man er vandoor, maar wordt de kinderen voorgehouden dat hij alleen op zakenreis is… De film kan worden gezien als een liefdevol en intiem portret van zomaar een gezin en kent enkele beklemmende scenes, zoals die waarin Cleo haar kind baart tijdens een studentenrevolte (het wordt dood geboren…). Tegelijk is het verhaal niet zo heel bijzonder… Ik ben dus een beetje dubbel over deze film, heel lyrisch was ik eigenlijk niet…
Black Mirror: Bandersnatch | De serie Black Mirror grossiert in vrij geniale verhaaltjes waarin steeds centraal staat wat nieuwe technologie met ons mensen kan doen. In deze losstaande film (of is het gewoon een lange episode?) wordt dit principe doorgevoerd naar de kijker: want met nieuwe technologische mogelijkheden zit die nu zelf aan de knoppen en heeft die (net als de Adventure-games uit de jaren ’80) tal van keuzes te maken. De inhoud valt samen met de vorm; want uiteindelijk gaat alles om een jongen in de jaren ’80 die het adventure-spel Bandersnatch ontwikkelt, maar steeds meer het gevoel heeft dat hij zelf willoze pion in zo’n spel is. Hiermee heeft deze film een zeer groot meta-gehalte en is alles misschien heel slim bedacht, maar levert dit toch niet echt geweldige televisie op, want echt meegesleept worden in een boeiend verhaal is er niet bij. Aardig als experiment, meer niet…
Burning | Deze Koreaanse film is gebaseerd op een verhaal van Murakami, en dat blijkt ook wel. Hoofdpersoon is natuurlijk een jonge eenling op de rand van de maatschappij. Deze Jongsu is er getuige van hoe Haemi, een zielsverwant en iemand die hij kent uit zijn geboortedorp, steeds meer onder de invloed raakt van de jet-set figuur Ben (Steven Yeun uit The Walking Dead) en daarna opeens verdwijnt. Is Ben een sinistere seriemoordenaar die het als zijn hobby heeft eenzame meisjes te vermoorden? Dat blijft tot het einde onduidelijk. Al met al een vermakelijke filmhuisfilm, dit, maar meer dan dat niet.
Free State of Jones | Dit is een historische film over een kleine gemeenschap die in opstand komt tegen de Confederates tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Aanvankelijk verbergen ze zich met enkelen in de bossen, maar als steeds meer mensen deserteren uit het leger van de Zuiderlingen, ontstaat er een serieuze beweging. De film wil blijkbaar heel historisch correct zijn en draaft zeker aan het einde te ver door, als de film te veel volgepakt wordt met allerlei historische feiten.
Bird Box | In deze sf-film met Sandra Bullock wordt de aarde getroffen door een soort demonen, die zo vreselijk zijn dat als je er maar een glimp van opvangt, het voldoende is om te sterven. Dat leidt ertoe dat als Sandra moet vluchten met haar twee koters, ze te allen tijde een blinddoek moeten omhouden. Dit is een moeizame premisse voor een film, waarvan de aard van het medium juist is dat het heel visueel is. Dat maakt dit toch wel een wat moeizame film. Ik vermoed dat de bestseller-roman waarop de film gebaseerd daarom beter geslaagd zal zijn: als lezer moet je dan immers net als de hoofdpersonen proberen beelden te vormen bij hetgeen er gebeurt.