Filmrecensies Januari 2014

The Hobbit II. The Desolation of Smaug – Natuurlijk is het bijna onoverkomelijk dat de nieuwe driedelige prequel ‘The Hobbit’ wordt vergeleken met het meesterstuk ‘The Lord of the Rings’. En natuurlijk is het dan de mindere. Maar ik moet zeggen: ik blijf deze nieuwe filmserie toch ook erg leuk vinden. Het plot van het dunne boekje ‘The Hobbit’ is aangevuld met allerlei delen uit andere boeken van J.R.R. Tolkien, en dat is gewoon goed gedaan. Maar natuurlijk is het ook gewoon erg leuk om terug te keren in Middle Earth. In dit tweede deel is er verder niet alleen een prominente rol voor Gandalf, maar ook voor Legolas. Goede film! Genoten!

The Wolf of Wall Street – Deze geweldige film toont Leonardo di Caprio in alweer een fantastische rol, deze keer als Jordan Belfort, een uitzinnige versie van Gordon Gekko. We volgen zijn opkomst en ondergang als fraudulente beurshandelaar. De uitspattingen van Belfort (met alle soorten drugs, hoertjes, etc etc) zijn dermate over-the-top dat ze zelfs soms uitgesproken kluchtig worden. Maar dat neemt niet weg dat deze komedie nog steeds een spiegel voorhoudt aan de financiële wereld, die zo eenzijdig is gericht op het maken van winst. Veelzeggend is dat als Belfort ergens in de film wordt gevraagd wat hij vindt van zijn leven, hij zegt: ‘ Obsceen? Natuurlijk is wat we doen obsceen voor de echte wereld! Maar wie wil er in de echte wereld leven?’ Dijk van een film!

The social network – Meeslepende film over de oprichting en prille start van Facebook. De filmposter zegt het allemaal: als je 500 miljoen vrienden maakt, moet je ook wel wat vijanden maken. En dat is ook zeker het geval bij oprichter Mark Zuckerberg. Zeer onderhoudend!

12 years a slave – Deze nieuwste film van Steve McQueen is bejubeld in de pers en inderdaad is deze best de moeite waard. Ik vond het in ieder geval beter dan diens een-na-laatste film ‘Shame’. Het plot draait om een neger die halverwege de 19e eeuw wordt ontvoerd naar de zuidelijke VS, waar de slavernij nog bestaat. Dit levert een krachtige film op, met goede rollen ook van onder meer Michael Fassbender.

Trance – Dit is de laatste film van Danny Boyle, natuurlijk bekend van onder meer Slumdog Millionaire. Ook dit is weer een kenmerkende Boyle-film: veel prachtige beelden in een soms heel speelse en altijd licht surrealistisch stijl. Dat laatste is in deze film zeker het geval, want de plot draait voortdurend om de verwarring van wat nu waar is of niet, als James McAvoy bij een kunstroof zijn geheugen verliest, het gestolen schilderij zoek is en James hulp zoekt bij een (vrouwelijke) hypnotiseur. Vermakelijke film, maar niet de beste van Boyle.

Lone Survivor – Deze film heeft een goede en een slechte kant. Goed eraan is dat dit een heel realistische en indringende oorlogsfilm is. De plot gaat erover hoe een groepje Amerikaanse commando’s wordt gedropt in Afghanistan en al snel wordt opgejaagd door een leger Taliban. Hier is de film heel spannend. Matig is echter dat ik de film toch weer teveel weg vond hebben van een (door de wapenindustrie gesponsorde?) promofilm die de Amerikaanse soldaten en het leger verheerlijkt en vol zit met overdreven machismo en patriottisme. Jammer… Maar ondanks dat is deze film nog steeds de moeite waard.

Prisoners – Dit is een heel aardige politiethriller. Als twee jonge meisjes verdwijnen, gaat detective Jake Gyllenhaal al snel op onderzoek. Ook de vader van een van de meisjes, Hugh Jackman, kan echter niet stil blijven zitten en gaat achter de jongen aan die hij verdenkt. Maar natuurlijk zit alles anders dan dat het aanvankelijk lijkt. Het plot zit goed in elkaar en leidt tot een mooie apotheose. Prima film dus!

Before Midnight – Bij deze film bleef ik aanvankelijk heel lang wachten op het beginincident dat het verhaal op gang zou brengen. Dat bleef echter uit, want zo’n film is dit helemaal niet. Deze film gaat alleen over de relatie tussen een man en een vrouw. Alles wat in een relatie kan zitten komt dan ook voorbij: de humor en het plezier en de flirterijen, maar ook de onuitgesproken en uitgesproken verwijten, de ruzies en de verzoenpogingen. Veel situaties zullen voor veel mensen heel herkenbaar zijn, en hierdoor werkt de film een beetje als een spiegel. Op zich best de moeite waard dus, maar ik vond het allemaal toch niet heel geweldig….

The Master – De eigenzinnige regisseur Paul Thomas Anderson is verantwoordelijk voor een aantal goede films, zoals ‘Magnolia’ en ‘There will be blood’. Daarom begon ik vol goede moed aan deze film. Om er achter te komen dat het verhaaltje over een oorlogsveteraan die onder de invloed raakt van een sekteleider, me absoluut niet kon boeien. Traag onopmerkelijk verhaal dat zelfs niet meer kon worden gered door een toch heel behoorlijke acteur als Philip Seymour-Hoffman. Jammer….

Machete – Het sterkst van deze actie-film is wel hoe die ontstaan is; het was namelijk aanvankelijk niets meer dan een fake-trailer die in de film Grindhouse van Robert Rodriguez voorkwam. Hierna bedacht Rodriguez dat het misschien best aardig was de film ook echt te maken en voegde vervolgens de daad bij het woord. Het resultaat is een rechttoe-rechtaan actiefilm die bij vlagen best aardig is, maar toch niet heel bijzonder wil worden.