Van goed naar slecht:
| De beentjes van Sint Hildegard
| The Mitchells vs. the Machines
| Ferry
| The White Tiger
| Mistify
| The Last Stand
| I, Tonya
| Blood Father
| King Cobra
| They shall not grow old
| Sherlock Holmes – A Game of Shadows
| The man in the Iron Mask
| The Last Legion
Na de break de volledige recensies!
De beentjes van Sint Hildegard | Is nou echt àlles wat Herman Finkers aanraakt goud? Ja, daar lijkt het ook na deze film gezien te hebben op! De film is te kenschetsen als een relatie-komedie die draait om Ben (gespeeld door Finkers zelf) die een wel erg betuttelende vrouw heeft. Intussen hebben hun beide kinderen ook wat issues. Het verhaal wordt mooi opgebouwd, de humor is geslaagd en de vele Twentse uitdrukkingen (‘hij hef under ’n droad duur vrett’n) -ja er wordt plat gepraat in een groot deel van de film- maken het allemaal nog kostelijker. Toppertje!
The Mitchells vs. the Machines | Dit is een lekker vlotte en heel cartoonesk en bij tijd en wijlen bijna manisch vormgegeven animatiefilm over het disfunctionele gezinnetje Mitchell dat de strijd moet aangaan tegen de machines, als die de hele wereld hebben overgenomen. Geloofwaardigheid staat op een laag pitje, maar dat maakt eigenlijk allemaal niet uit, want het plot is lekker vlot en de licht belegen boodschap (natuurlijk komt de familie nader tot elkaar) wordt ook prettig nonchalant gebracht. Ook de (weinig subtiele) kritiek op moderne social media is spot-on! Uitstekend vermaak!
Ferry | Deze film is de prequel van het veelgeroemde eerste seizoen van ‘Undercover‘ en concentreert zich op die twee heerlijke personages die helaas (maar plot-technisch noodgedwongen) in het tweede seizoen van Undercover wat naar de achtergrond waren gedrukt. We hebben het dan natuurlijk over drugslord Ferry en zijn lief Daniëlle, fenomenaal gespeeld door resp. Frank Lammers en Elise Schaap. We volgen hoe ze elkaar hebben leren kennen: als Ferry Bouman zijn Brabantse drugsimperium nog moet gaan opbouwen. Sterke en meeslepende film met prima plot!
The White Tiger | Dit is de verfilming van het boek van Aravind Adiga dat ik een flinke tijd geleden al eens las! En in de filmversie is dit ook zeer meeslepend en boeiend: de Indiase jongeman Balram, van zeer lage komaf en dito kaste, schrijft een brief aan de Chinese premier over hoe hij zich als ‘entrepreneur’ heeft opgewerkt. En dat leidt tot een tragikomisch verhaal maar vooral ook tot een wat grimmiger weerspiegeling over de scherpe klassenverdeling en ongelijkheid in hedendaags India, dan het veel lichtvoetiger ‘Slumdog Millionaire‘, waar deze film voortdurend aan doet denken.
Mistify | Dit is een indringende documentaire over zanger Michael Hutchence, van de Australische band INXS. Er zal tal van privé-kiekjes en -opnames gebruikt en dat geeft een boeiend en intiem beeld van deze charismatische en zeer begenadigde zanger. Dramatisch wordt het al eveneens, als alles van de rails begint te lopen nadat Michael een hersenbeschadiging overhoudt aan een nare val, het succes van INXS verwatert en zijn society-romance met de valse Paula Yates (de ex op haar beurt van Bob ‘Live-aid’ Geldof) uitmondt in een nachtmerrie. En zo komt de zelfmoord van Michael (hij hangt zich op in zijn hotelkamer) niet eens meer helemaal als een verrassing.
The Last Stand | Over deze film kunnen we kort zijn: dit is gewoon een uitstekende, lekkere, pretentieloze actiefilm met good-old Arnold Schwarzenegger. Hij is de sheriff van een klein stadje aan de grens van de VS met Mexico en moet dan zijn stadje verdedigen tegen een drugslord in een snelle auto die de grens over wil vluchten. Met zijn kleine clubje deputies moet hij opboksen tegen een legertje ‘narco’s’. Dat levert naast veel vette actie op en hier en daar zelfs wat humor; bijvoorbeeld door het geestige rolletje van Johnny ‘Jackass’ Knoxville. Leuk simpel vermaak!
I, Tonya | Dit is een halve pseudo-documentaire over het leven van kunst-schaatser Tonya Harding, die natuurlijk met name bekend werd door het fameuze incident met Nancy Kerrigan, wiens knie kapot werd geslagen. Dat levert een lekkere tegendraadse en eigenzinnige film op die bij vlagen hilarisch is, mede door de parade van gekke personages. Leuk!
Blood Father | Fijne rauwe actiefilm met een woestbebaarde Mel Gibson als ex-delinquent, die een bestaantje heeft in een RV in de woestijn, zich gedeisd probeert te houden en van de drank probeert te blijven. Alles verandert als zijn weggelopen dochter opduikt. Zij is in problemen geraakt in een verwikkeling rondom een Mexicaans drugskartel. Het leidt tot een meeslepende film, dikke prima!
King Cobra | Vrij excentrieke film over de (gay) porno-acteur Brent Corrigan. Hij start zijn carrière bij Steve (gespeeld door Christian Slater), van ‘Cobra’ films. Die heeft op zijn beurt een fittie met concurrent ‘Viper’, bestierd door ene Joe (een vrij extreme rol van James Franco). Het leidt allemaal tot een bizarre moordpartij.
They shall not grow old | Documentaire van Peter ‘TLotR/The Hobbit‘ Jackson over WOI met veel ingekleurde beelden en commentaar van diverse overlevenden. Die spectaculaire ingekleurde beelden geven een zeer realistisch beeld van hoe die oorlog geweest moet zijn: vaak nog heel jonge Engelse jongens gaan volledig onbevangen, naïef en vrolijk de oorlog in, om terecht te komen in de onbeschrijfelijke gruwelen van de Noord-Franse loopgraven. Indringende documentaire!
Sherlock Holmes – A Game of Shadows | Guy Ritchie die zich aan een interpretatie van het klassieke personages Sherlock Holmes waagt, kan dat wat worden? Het antwoord is: mwahh. Ritchie, die met name sterk is in modieuze Engelse misdaadfilms als Snatch, maakt van Sherlock een soort komische actieheld. En zo krijgen we veel bijna kluchtige actiescenes, een jachtig verhaaltje en vooral veel smakelijk uitgeserveerde onzin. Maar de acteurs Robert Downey Jr, Jude Law, Noomi Rapaace en een heerlijk schmierende Stephen Fry als Mycroft maken het allemaal uiteindelijk best draaglijk.
The Man in the Iron Mask | Ouderwets aandoende weelderige kostuumfilm over de bekende Drie (nee; vier) Musketiers die draait om een persoonsverwisseling van Lodewijk XIV. Het keurkorps kwaliteitsacteurs tilt deze film naar een hoger niveau, vooral Leo diCaprio, die zowel de wrede arrogante koning Louis speelt, als diens zachtaardige tweelingbroer Philippe, die voor iedereen jarenlang verborgen is gehouden met een ijzeren masker over zijn hoofd.
The Last Legion | Oké, niet elke film hoeft een intellectueel hoogtepunt te zijn, maar dit is wel een heel onbenullige film: in een soortgelijke twist als Vergilius, die ooit met de ‘Aeneis’ de Troje-legende verbond met Rome, wordt in deze film een link gelegd tussen Rome en nota bene Koning Arthur. Spil daarin is een zogenaamd mythische zwaard van Caesar dat door de laatste Caesar naar Brittania wordt gebracht en uiteindelijk Excalibur zal heten. Zelfs een rij kwaliteitsacteurs als Colin Firth en Ben Kingsley (èn de piepjonge Thomas ‘Jojen Reed’ Brodie-Sangster als de laatste keizer) kan niet verbloemen dat dit wel een heel erg matig niemendalletje is.