Van goed naar slecht:
| The Irishman
| Steve Jobs
| Un sac de billes
| Piranhas
| The Lion King
| Maradona
| Centraal Khata
| Diverse artiesten-bio’s
| The King
| A Quiet Place
Na de break de volledige recensies!
The Irishman | Deze film is het slot in de mafia-trilogie van Scorcese en bijzonder is dat alle bekende acteurs uit dit genre, ondanks hun gevorderde leeftijd, aan boord zijn: Pacino, De Niro en Pesci. ‘The Irishman’ slaat natuurlijk op Frank Sheehan (De Niro), die opklimt in de mafia-kringen, maar ook op Kennedy, die met hulp van de mafia het presidentschap veroverde, maar helaas niet zoals beloofd Castro uit Cuba joeg. Bijzonder aan de film is dat er veel tijd wordt ingeruimd voor als Frank en Russ (Pesci) oud en gebrekkig zijn. Dat maakt dit mafia-epos tot een verfijnde vertelling.
Steve Jobs | Dit is niet eens de enige bio van de mede-oprichter van Apple. De film kiest een eigengereide aanpak waarin (in een soort kammer-spiel) enkele sleutelmomenten getoond worden, vaak net voor een desastreus of glorieus verlopende product-presentatie. Jobs wordt neergezet als een ijdele man, die anderen al het werk laat doen en zelf met de eer wil opstrijken. Als een slechte vader, als iemand die zijn personeel (inclusief mede-oprichter en goedzak Steve ‘Woz’ Wozniak) slecht behandeld. Maar ook misschien wel als de briljante man die het merk Apple tot grote hoogtes stuwt. Boeiende film!
Un sac de billes | Deze film gaat erover hoe twee jonge Joodse broertjes op de vlucht slaan als de Nazi’s het te zeggen krijgen in Noord-Frankrijk. Van dit soort oorlogsfilms zijn er talloze, maar dat betekent niet dat deze film er niet mag zijn. Want hij is gewoon uitstekend gemaakt en ook echt meeslepend. Met een vrijwel onherkenbare Patrick Bruel (zanger van ‘Casser la Voix‘) als vader. Prima film!
Piranhas | Italiaans film (La paranza dei bambini) over de opkomst van een jeugdbende in een naamloze Italiaanse stad. Het verhaal is misschien niet heel opmerkelijk, maar de manier waarop het verhaal verteld wordt, laat je zeker de aandacht vasthouden. Indringend!
The Lion King | Disney is realistisch ogende remakes aan het maken van al haar klassiekers, en nu ook deze dus; van de hand van wederom John Favreau. De animaties zijn van een ontzagwekkend hoog niveau en alleen hierdoor al is deze film zeker wel te genieten. Het plot is echter genoegzaam bekend en op de een of andere manier had ik veel meer moeite met het antropomorfiseren van realistisch ogende dieren dan ik voorheen had met de getekende ‘cartoon’-varianten. Maar al met al: dikke voldoende.
Diego Maradona | Zeer boeiende sport-bio die zich concentreert op de periode dat de vermaarde voetballer neerstrijkt bij middenmoter Napoli, en niet alleen die club meermaals kampioen maakt, maar ook in de greep raakt van de drugs en de Camorra die deze drugs aan hem levert. De bio laat zien hoe de gevoelige, kwetsbare ‘Diego’ tot het eind probeert in de rol te blijven van de ongenaakbare ‘Maradona’.
Centraal Khata | Deze Nederlandse korte film gaat over de jonge Marokkaans-Nederlandse Kamal, die door afpersing in de prostitutie belandt. Hij ontwikkelt een speciale band met één van zijn (mannelijke) klanten, maar intussen is de situatie gedoemd te exploderen. Intense, dramatische en goed gemaakte film!
Diverse artiesten-bio’s | Ik heb de laatste maanden enkele biografische films over artiesten gezien die ik kort wil bespreken. Gemene deler is dat alle drie nogal worstelden met hun sterrendom. Neo-soul prodigy d’Angelo omdat hij ongewild seks-symbool werd; hij bracht 14 jaar geen nieuwe muziek uit. Begiftigd jazz-zangeres Amy Winehouse kon al helemaal niet omgaan met het sterrendom, raakte door een slecht vriendje aan de drugs en stierf jong. En grunge-legende Kurt Kobain had erg veel bagage bij zich na een getroubleerde jeugd. Hij pleegde actief zelfmoord, zoals bekend… Van de drie docu’s was die over Amy misschien het meest meeslepend. Die over Kurt Cobain was vooral heel bijzonder vormgegeven, met schokkerige amateurbeelden, veel aandacht voor zijn vele vaak verontrustende tekeningen en teksten en zelfs getekende/geanimeerde delen. Alle drie boeiend om te zien!
The King | Dit is een merkwaardige ‘historische’ film over koning Henry V van Engeland die Frankrijk versloeg in de befaamde slag bij Agincourt. Je zou zeggen dat het historische materiaal meer dan interessant genoeg is (Shakespeare schreef er ook al over immers), maar de scriptschrijvers hebben zich hier wel heel veel vrijheden veroorloofd. Henry (Timothée Chalamet, bekend van ‘Call me by your name‘) is opeens heel pacifistisch en wordt eigenlijk een beetje de oorlog ‘ingerommeld’. Zijn ranke gestalte en ‘baggy trousers’ doen toch niet vermoeden dat hij die grote ‘warrior king’ is zoals Henry V toch echt de geschiedenisboeken is ingegaan. Ondanks dat alles best fraai is vormgegeven en de acteurs zichtbaar hun best doen, is deze film hiermee toch een beetje een misbaksel.
A Quiet Place | Deze film heeft een soortgelijke premisse als ‘Bird Box‘. Waar in die film de hoofdpersonen niets mochten zien omdat die dan zou worden opgemerkt door demonen, gaat het er in deze film over dat de hoofdpersonen geen geluid mogen maken omdat ze dan worden gehoord door de buitenaardse wezens die de Aarde overgenomen hebben. Hiermee heeft deze film ook precies hetzelfde manco: want het medium film gaat nou net om de zintuigen horen en zien! In deze film leidt het ertoe dat je al snel verveelt raakt door al die stille passages waarin weinig gebeurt. Ook zitten er teveel onlogische loop-holes in deze film, begrijp je niets van wat die aliens nu willen en eindigt de film met een irritante cliffhanger. Nee, geen succes!