Van goed naar slecht:
Big Hero 6 | Nog steeds ben ik geregeld oprecht verbaasd door het akelig hoge niveau dat vele computergeanimeerde films weten te halen. Monsters Inc, The Incredibles, Toy Story, Wreck it Ralph, noem ze allemaal maar op; ze zijn niet alleen prachtig gemaakt maar hebben ook vaak een goed verhaal, mooie karakters en echt een hart en ziel. Zo ook deze film weer, waaraan kortweg gewoon alles klopt. Super-de-puper, geweldig. Kijken!
The Lego Movie | Op het eerste gezicht lijkt het een behoorlijk brak idee: een animatiefilm in Lego-stijl. Maar als je je over de aanvankelijke scepsis heen zet, krijg je echt een geweldig leuke film voorgeschoteld. De plot is een soort The Matrix met een twist: doodnormale bouwvakker Emmett blijkt de speciale held te zijn die Lego-land kan redden van de lijmtube waarmee een kwaadaardige schurk alles wil vastzetten. Hiermee is de film een bijzonder originele oproep dat iedereen met Lego vooral moet kunnen bouwen wat die wil. Errug goed gedaan dit!
Her | Prikkelende film van Spike Jonze over hoe een man verliefd raakt op zijn computer. We spreken ergens in de nabije toekomst als Theodore (mooie rol van Joaquin Phoenix) een nieuw Operating System krijgt, dat naar verluidt echt intelligent is. Deze vrouwelijke entiteit stelt zich voor als Samantha (met de stem van Scarlett Johansen) en bizar genoeg ontvouwt zich iets van een relatie. Dit boeiende gegeven wordt op een mooie manier uitgewerkt en leidt tot een zeer vermakelijke film. Kijken!
The Theory of Everything | Deze film vertelt over het leven van Stephen Hawking, de iconische theoretisch natuurkundige, bekend van zijn boek ‘A Brief History of Time‘ en het feit dat hij als ALS-patiënt is gekluisterd aan een rolstoel en met een computerstem communiceert. De film is liefdevol gemaakt en Eddie Redmayne speelt een imponerende hoofdrol. Prima film dus, zonder echter heel bijzonder te worden, want heel opmerkelijk is het verhaal eigenlijk niet (afgezien van de bewonderenswaardige levenslust die Hawking ondanks zijn handicap toont).
Jupiter Ascending | Dit is de nieuwe grote film van de Wachowski’s, natuurlijk befaamd van de filmtrilogie The Matrix. De film lijkt daar ook veel op: het is science fiction en het draait allemaal om een gewoon persoontje dat heel bijzonder blijkt te zijn. Neo is in dit geval Jupiter, een schoonmaakster (weinig overtuigend gespeeld door Mila Kunis), die eigenlijk blijkt te behoren tot een machtige dynastie die een enorm imperium in het universum bestiert, inclusief de Aarde. Het basis-idee dat is uitgeknobbeld is fascinerend en van epische proporties en juist daarom is het jammer dat het allemaal toch niet echt aankomt. Het is namelijk allemaal net een tandje te veel. Mij bekroop het gevoel dat dit verhaal ten minste drie films had verdiend, in plaats van dat het in eentje is gepropt, en dat wringt helaas enorm. Jammer, want de actiescènes zijn adembenemend, net als de vele visuele effecten. Al met al is dit dus een zeer fascinerende film, maar wel eentje die aan haar eigen pretenties bezwijkt.
The Kingsman | Alleraardigste komische actiefilm die gretig de klassieke spionnenfilms parodieert (James Bond voorop natuurlijk). Het verhaal draait om Eggsy, een volksjongen, die wordt ingewijd in de mysterieuze met ‘gentleman’-spionnenclub ‘The Kingsman’. De humor is lekker onderkoeld en schmiert niet op zijn Austin Powers geheel de bocht uit. De actiescènes zijn geestig uitzinnig vormgegeven, de plot zit leuk in elkaar en er zijn mooie rollen van onder meer Colin Firth. Geweldigenoten!
Walk the Line | Nog een film met Joaquin Phoenix, en hierin speelt hij Johnny Cash, de inmiddels gestorven cult-figuur die ooit groot werd in het country/rockabilly-genre. Het plot concentreert zich op de opkomst van Cash als artiest en de relatie die zich ontwikkelt met collega-artiest June Carter, dit terwijl zijn eigen huwelijk stuk loopt. Phoenix speelt de rol intens en de film is zeker interessant. Het muziekgenre van Cash sprak me echter niet bepaald aan en daarom was dit op zijn hoogst toch niet meer dan een aardige film.
Avengers – Age of Ultron | Comic-book gigant Marvel heeft een inmiddels imposante rij met superhelden-films op het witte doek gebracht, die ook nog eens een flinke schare fans hebben. Bij de Avengers zijn enkele van die superhelden bij elkaar geveegd, zoals Iron Man (Robert Downey Jr), Hulk, Thor en Captain America en ook hier zijn alweer meerdere films van gemaakt. Zonder veel met dit specifieke genre te hebben, bekeek ik deze film (in de bios ook nog eens) en werd voorwaar niet eens teleurgesteld. Ik kreeg namelijk naast veel spectaculaire actie-scenes ook een redelijk vernuftig verhaal en zelfs enige karakterontwikkelingen voorgeschoteld. Nee, dit was lang niet slecht. Zonder dat ik overigens fan van het genre zal worden…
Under the Skin | Nogal wat filmrecensenten hadden deze film hoog in hun lijstje van 2014 staan en om die reden wilde ik het ook maar eens kijken. Om nogal te worden teleurgesteld, want dit is wel hele vage shit. Iets met Scarlett Johansen die met een zwarte pruik op in een busje rondrijdt en eenzame mannen oppikt. De film is erg traag, ontbeert vrijwel geheel dialogen en is nogal schetsmatig en abstract. Zelfs in die mate dat een plotontwikkeling niet is te ontwaren en je na afloopt jezelf afvraagt waar je eigenlijk in hemelsnaam naar hebt zitten kijken. Mijn conclusie: een hoop gebakken lucht! Het recensenten-gilde maakt zich behoorlijk belachelijk door al dat misplaatste gejubel over deze film, als je het mij vraagt…