Dat de serie ‘Breaking Bad’ een groeibriljantje is, heb ik eerder vermeld. En met deze laatste worp van acht afleveringen haalt inderdaad een duizelingwekkend hoog niveau, bewijst ook een score van 99 op IMDB.
De serie is ten eerste zo goed door de soms briljante wijze waarop het is vormgegeven, bijvoorbeeld door de prachtige camera-beelden en gekke perspectieven. Ook sterk zijn de soms vervreemdende introductiefilmpjes, die je aanvankelijk niet kan plaatsen en pas veel later op hun plaats vallen. Zo was er al eerder de scene van een verkoolde teddybeer die in Walter’s zwembad dreef. In de laatste episodes gebeurt iets soortgelijks met een scene waarin Walter voor even terugkeert in diens volledige lege en gevandaliseerde huis.
Maar de serie is vooral zo goed door het dwingende verhaal: hoe Walter White van enigszins sukkelige scheikundeleraar transformeert in een kwaadaardige drugsbaas. In dit tweede deel van seizoen 5 komt zwager en DEA-agent Hank achter zijn ware aard, waarmee Walter in zijn wanhopige strijd om een slechte afloop te voorkomen, zich pas ten volste ontpopt als nietsontziend ‘monster’. Niet alleen Hank en kompaan uit het eerste uur Jesse moeten hiervoor wijken, maar ten slotte ook zijn eigen gezin. Dit alles komt ten slotte samen in een einde dat, wat mij betreft, op alle vlakken bevredigend is, en dat vind ik heel knap.
Kortom: een fantastisch eind van een geweldige serie!