Met topseries als “The Sopranos”, “Dexter“, “Breaking Bad” en natuurlijk eerst en vooral “Game of Thrones” ben ik een fan van het genre geworden. Daarom ben ik ook wat verder om mee heen aan het kijken. Om te ontdekken dat lang niet alles me bevalt. Een kort overzichtje:
- The Borgias: Mwah, er wordt toch niet erg veel geweldigs gedaan met de toch interessante materie. Waarom is bijvoorbeeld het bizarre gegeven niet gebruikt dat men geprobeerd heeft Rodrigo Borgia’s voorganger als paus in leven te houden door hem het bloed toe te dienen van 16 herdersjongens? (of zoiets). Blijft teveel een ‘saai’ kostuumdrama.
- Homeland: Mwah in het kwadraat. Deze serie leunt veel te zwaar op de typisch amerikaanse post-911 terrorisme-paranoia. Ik kon ook niet meegaan in het volstrekt ongeloofwaardige plotje over hoe die soldaat na 8 jaar gevangenschap (8 jaar!) zonder blikken of blozen zijn leventje weer oppakt. Grote tegenvaller dus.
- The Killing: seizoen 1 gezien en ben prima vermaak! Interessant kleurrijk hoofdpersonage en intrigerende who-dunnit met vele, vele wendingen (misschien wel een paar teveel). Seizoen 2 en 3 ga ik zeker ook nog kijken.
- Terra Nova: Gegeven over hoe men een nieuwe kolonie sticht achter een wormhole in een met dino’s gevuld ongerepte wereld, kan interessant zijn, maar er werd weinig interessants mee gedaan. Jammer. Niet raar dat de serie na 1 seizoen is gestaakt…
- The Wire: nog maar een episode van gezien, dus kan ik nog niet echt iets van zeggen. Het is een rauw realistische politieserie in ieder geval, met als voorlopig meest bizarre element dat de politie anno nu daar schijnbaar nog op typemachines haar verbaaltjes tikt. Shocking!
En dan dus ‘The walking Dead‘, waar ik seizoen 1 van hem afgekeken (was ook maar 6 episodes). Het gegeven is dat van een post-apocalyptische wereld (ja, alweeeeer!) waarin 99% van de bevolking in rondstrompelende gruwelijk uitziende zombies is veranderd. Is nog niet echt aanlokkelijk. Verder is het plot soms wel erg ongeloofwaardig (zo blijft Rick, die in coma in het ziekenhuis ligt als de catastrofe gebeurt, vreemd genoeg gespaard) en blijft veel onduidelijk (is de hele wereld nu echt naar de gallemiesen? Hoe kan het zijn dat die zombies in enkele weken een hele samenleving verwoesten? Zo vlug ogen ze niet!).
Positief is dat je toch wel in het verhaal van de overlevers wordt getrokken, onze hoofdpersoon Rick voorop. De personages zijn op zich interessant en dat noopt toch tot doorkijken. Alhoewel: de verwikkeling dat Rick’s vrouw Lori bij zijn ontstentenis (hij werd dood gewaand) heeft aangepapt met zijn beste vriend Shane, met alle spanningen van dien, is op zijn zachtst gezegd niet erg origineel. Exact die blurb zit bijvoorbeeld ook al in Homeland.
En wat verder opvalt is dat ook deze serie behoorlijk hard en onverbiddelijk is: naast de horror-scenes van vleesetende zombies (en die zijn ook allemaal bijna potsierlijk gruwelijk), sterven hier namelijk ook geregeld hoofdpersonen.
Dit alles maakte voor mij dat de balans nog net uitviel naar positief. Ik ga vooralsnog in ieder geval nog even kijken naar de vervolgseizoenen van deze serie (er zijn inmiddels 4 seizoenen, dus ik kan even vooruit) tot zolang het me bevalt.