Zoals reeds eerder aangegeven ben ik echt fan van deze serie geworden, en ook met deze eerste vier seizoen heb ik me uitstekend vermaakt. Archer is net als het veelgeprezen ‘Family Guy’ een animatieserie voor volwassenen, maar is eigenlijk misschien wel beter te vergelijken met ‘Community’. Ten eerste omdat net als in deze serie de personages centraal staan. Ten tweede omdat deze serie al even vol zit met referenties aan de hedendaagse (pop-)cultuur. En ten derde omdat er tal van ‘running gags’ in de verhaaltjes zitten. Zo is dit wel een serie voor de fijnproever, want een argeloze kijker van een los episodetje krijgt waarschijnlijk van dit alles niet alles even goed mee. Mijn tip is dus om vooral wat tijd te investeren in deze serie en ook te beginnen bij het begin. Dan krijgen alle knotsgekke en kostelijke personages en verhaallijnen voldoende tijd om te groeien.
Wat betreft de verhaallijnen maakt deze serie ook een mooi punt duidelijker. Ik heb geleerd dat schrijvers er altijd zeer voor moeten waken dat hun verhaal intern consistent en ‘logisch’ is. Dat geldt voor science fiction en fantasy zelfs in grotere mate dan voor realistische verhalen. Bij Archer zie je echter dat één punt volstrekt niet consistent is: namelijk de setting. Zo wordt er gewerkt op eerste generatie computers, maar heeft men wel mobiele telefoons. En zo bestaat blijkbaar Sovjet-Rusland nog, maar speelt één episode zich in (het dan dus weer onafhankelijke) Oezbekistan af. Het wonderlijke is echter dat dit geen moment stoort! Hiermee is dus blijkbaar de les: een verhaal kan ook intern consistent zijn als betekent dat er juist helemaal geen consistentie is. Maar misschien drijf ik dan een beetje door en begin ik dan als ‘schrijver-in-opleiding’ teveel de dingen te theoretiseren…