Nu Netflix mijn nieuwe dingetje is, ben ik begonnen het aanbod af te grazen. Mijn aandacht werd al snel getrokken door ‘Archer’, een animatieserie die ik ook al wel eens op Comedy Central ben tegengekomen. Ik waagde me aan de laatste 2 seizoenen en werd niet teleurgesteld. Archer is een prachtig eigenzinnige, knotsgekke en vaak onbedaarlijk grappige serie rondom Sterling Archer; superspion. Hij koppelt een extreem hoge eigendunk aan kolderiek gestuntel en wordt vaak gered door collega, de rondborstige Lana. Beide werken ze voor ISIS, het private spionagenetwerk van Sterling’s drankzuchtige moeder Malory. Maar in seizoen 5 wordt ISIS opgeheven en beginnen ze van lieverlee een drugskartel met als basis een enorme hoeveelheid cocaïne uit de ontmantelde ISIS-archieven. Aan het einde van het seizoen blijkt dat alles een opzetje van de CIA was en als dank worden ze in seizoen 6 voortaan door de CIA ingehuurd voor nieuwe klussen die heel vaak echter in de soep lopen.
De serie excelleert in kolderieke scenes en veel, heel veel dialogen. Zelfs tijdens bloedstollende vuurgevechten blijft men vaak in verhitte idiote gesprekken verstrikt raken. Niet alleen met Archer zelf als middelpunt, maar ook al zijn collega’s van (vm.) ISIS, die zonder uitzondering allemaal een steekje los hebben. En die dialogen zijn vaak erg, erg geestig. Dat maakt dit tot een zeer onderhoudende serie.
Ook de kwaliteit van de animaties is overigens een pluspunt: waar die bij evenknieën als Family Guy en American Dad op zijn zachtst gezegd niet overhoudt, zijn de animaties bij Archer erg fraai; met een bijna realistische feel. Ook dat maakt deze serie zeer te genieten. Ik ga ook de eerdere seizoenen nog eens bekijken!