Dit is het slotseizoen van de alom bewierookte serie die op tal van beoordelingssites klinkende tienen scoort. En die hosanna-stemming is niet onterecht, want ja, deze serie mag een slow-burner zijn en een lange adem vereisen, maar oh, wat zijn de personages allemaal prachtig mooi uitgediept, wat is de storytelling superieur en wat is het allemaal fenomenaal goed in beeld gebracht.
Zo is dit laatste seizoen (zie mijn eerdere recensies hier: 1 2 3 4 5) smullen voor de fijnproever. Niets eens zozeer omdat Walter White en Jesse Pinkman dan eindelijk in het leven komen van Jimmy ‘Saul Goodman’ McGill. Maar voorál omdat we eindelijk er achter komen wat er met Nacho, Lalo en Howard gebeurt (allemaal personages die niet in Breaking Bad zitten). Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat we er (in de zwart-wit gefilmde passages van ná het Breaking Bad-tijdvak) achter komen wat het lot is van Kim Wexler èn Jimmy/Saul himself! En dat ga ik hier nog niet verklappen! Sublieme serie!