Deze serie blijft wat mij betreft de kers op de Netflix-taart, die je elke weer met smaak consumeert.
Nog steeds is het basisidee van maker Charlie Brooker dat hij in beeld brengt welke invloed technologie kan hebben op de mens in de zeer nabije toekomst. Maar de serie ontwikkelt zich nog steeds; zo is de aflevering Eulogy een prachtig fijnzinnig portret van een man die ooit brak met zijn vriendin en daar nooit echt overheen kwam. Heel mooi gedaan.
En de geweldige slotepisode brengt ons terug bij de USS Callister, inderdaad: dat kostelijke verhaaltje over hoe de bouwer van een enorme sim-wereld, Infinity, zich verliest in zijn liefde voor een oude ‘Star Trek’-achtige sf-serie. Inmiddels is hij dood (of toch niet?) en moet Nannette zich als kapitein staande houden. En dat is nog niet makkelijk!
Geweldig, wat een dijk van een serie is dit!