Aanvankelijk was ik niet zo heel erg te spreken over deze populaire Amerikaanse serie. Ik had moeite met het plot: ten eerste vond ik het volstrekt ongeloofwaardig dat Brody na 8 jaar gevangenschap bij islamistische extremisten, zonder veel moeite zijn leven weer oppakt. En ik kon niet zo heel veel met die erg Amerikaanse paranoia over de ‘The War on Terrr’.
Maar tegelijk bleef de serie trekken, gezien de toch erg lovende kritieken. Ik besloot in te stappen in seizoen 3, dus vlak na de aanslag op Langley. En ik werd toch niet teleurgesteld: het verhaal is boeiend genoeg. Ten eerste door de interessante personages. Vooral de manische Carrie Mathison, die goed is neergezet door Claire Danes, alhoewel het soms tegen het over-acteren aan zit.
Van de twee seizoenen is 4 wel duidelijk de beste; omdat dit verhaaltechnisch het meest te bieden heeft, als Carrie stationshoofd in Pakistan wordt en de strijd aangaat met terroristenleider Al Haqqani. Met name dat uiteindelijk de Amerikaanse ambassade uitendelijk zelfs wordt overlopen door Haqqani, vond ik intrigerend. Hier treedt het plot namelijk buiten de verwachtingen, omdat het veel erger misgaat dan je denkt. En opeens begrijp je: Carrie’s missie in Pakistan komt helemaal niet toch nog op haar pootjes terecht. Haqqani gaat gewoon winnen!
Het is een verhaaltechnische vondst die me deed denken aan George Martin’s plotbouw voor ‘A Song of Ice and Fire’, de boekenserie waar ‘Game of Thrones‘ op is gebaseerd. Wat ik heel knap vind van Martin is dat hij de lezer/kijker uit de comfort-zone sleurt: normaal gesproken weet je altijd wel dat de held nooit iets echt ernstigs overkomt. En normaal gesproken winnen de goeien, natuurlijk. Juist om die reden wist Martin meteen toen hij begon aan het epos, dat Eddard Stark dood moest. En dat vervolgens ook Robb (de ‘brave borst’ waarvan iedereen verwachtte dat hij zijn vader zou kunnen wreken) het moest ontgelden. Die onverwachte wendingen komen voor de lezer/kijker keihard aan en laten je opeens op het puntje van je stoel zitten; omdat je weet dat niemand veilig is en echt alles kan gebeuren. En juist dit element maakt de serie ‘Game of Thrones’ tot en met seizoen 6 tot een enorm succes.
En dus ook Homeland; ik heb genoten van deze twee seizoenen. Ik ga me toch maar aan seizoen 5 wagen dan!