Tv-recensie ‘Stranger Things’, seizoen 2

Deze serie vind ik één van de onverwachte pareltjes van Netflix, niet voor niets staat die in mijn top 6 van tv-series. En daarom was ik natuurlijk zeer benieuwd naar het vervolg!

Om niet teleurgesteld te worden. Het tweede seizoen blijft heel dicht bij het eerste seizoen, als we terugkeren naar Hawkins, waar het gevaar van het ‘Upsidedown’ na de eerdere apotheose van nog allerminst geweken blijkt… En ook vrijwel alle personages uit seizoen 1 keren terug, zelfs Eleven, die toch echt dood gegaan leek te zijn.

Het feest der herkenning is misschien soms ook wel té groot, als dit seizoen soms iets teveel in een herhalingsoefening blijft hangen. Dit gevoel had ik onder meer als Joyce Byers (Winona Ryder) alweer haar hele huis volhangt met iets dat te maken heeft met haar zoon Will, die opnieuw het nauwste contact met ‘het kwaad’ heeft. In seizoen 1 was dit kerstverlichting en nu zijn het weer allemaal tekeningen. Hetzelfde gevoel had ik toen bleek dat opnieuw Jonathan en Nancy weer een teampje gaan vormen, en alle hoofdrolspelers als seizoen 1 weer samen komen in de apotheose.

Maar dit mag toch de pret niet drukken, want nieuwe verwikkelingen zijn er toch genoeg. En alles werkt wederom toe naar een mooie seizoensfinale. Dat er hier en daar toch wel wat wankele plotlijntjes zijn, neem je dan voor lief. Concluderend ben ik dus wederom zeer te spreken over dit seizoen. Laat de beloofde seizoenen 3 en 4 maar komen!