Als je ziek thuis zit (nee, mijn begin van 2023 was niet geweldig) heb je opeens tijd wat tv-series uit te proberen. En dat viel me, over het geheel genomen eerlijk gezegd niet mee. Hier een korte bloemlezing.
Series die ik noem en op volgorde van goed naar slecht: Cabinet of Curiosities, Madoff: The Monster of Wall Street. Alice in Borderland, Kaleidoscope, BuZa, Taboo, Treason, Inside Man en 1899.
Na de break meer!
Guillermo del Toro’s Cabinet of Curiosities: Eerst het goede nieuws, want dit is gewoon een fijne anthologie-serie met kleine horror-verhaaltjes. Allemaal vaak spelend in lang vervlogen tijden (het begin van de vorige eeuw of zo). En ingeleid door de grote (en ja: ook letterlijk grote) Del Toro zelf. Erg vermakelijk!
Madoff: The Monster of Wall Street: Interessante korte docu-serie over het verbijsterende verhaal van hoe de gelouterde Wallstreet-tycoon Bernie Madoff (één van de Nasdaq-oprichters nota bene) een kolossale Ponzi-fraude van bijna 70 miljard dollar opzette, voor alles in 2008 plofte. Bizar gegeven: een Wall Street tycoon bedondert de boel door juist niet te gaan beleggen met dat geld!
Alice in Borderland: Japanse serie over hoe een club tieners op enig moment belandt in een Tokyo dat vrijwel volledig is ontvolkt. Intussen worden de overlevenden gedwongen mee te doen aan gruwelijke spelletjes. Wel aardig…
Kaleidoscope: Heist-serie met in de hoofdrol Giancarlo Esposito (Gus Fring uit BB en BCS) waarvan de naar een kleur genoemde afleveringen in willekeurige afleveringen te zien zijn (maar ik toch de door Netflix voorgekookte volgorde aanhield). Helaas wordt het echter allemaal toch niet héél goed. Op zijn best aardig vertier.
BuZa: Ik wil hier graag wat goeds over zeggen, maar: oef, wat viel dit tegen… Als dit het niveau is dat Nederlands drama haalt, dan geef mijn portie maar aan fikkie. Het plotje over een onconventionele nieuwe minister van BuZa vond ik zwaar onvoldoende; de twist in de laatste episode vond ik ongeloofwaardig en die dictator in die bananenstaat een té groot cliché. Enig lichtpuntje: Kees Prins in zijn hoofdrol.
Treason: Britse spionageserie die al snel té belachelijk wordt met al die slecht uitgewerkte en ongeloofwaardige plotwendingen.
Taboo: Dit is een serie met de op zich zeer genietbare Tom Hardy. Deze serie vond ik echter té duister en kon ook maar niet echt interessant worden. Mislukte serie.
Inside Man: Bij deze serie van Steven Moffat (Sherlock) verwacht je toch beter, maar hier is het begin-gegeven té belachelijk: een priester die een vrouw om niets opsluit in zijn kelder en alles vervolgens laat escaleren. Lááát maar…
1899: Duister getoonzette serie over de opvarenden van een schip dat over de Atlantische Oceaan richting Amerika vaart, dit terwijl haar zusterschip een tijd hiervoor spoorloos verdween. Wat begint als een aardig begin-gegeven, ontaardt al snel in een ondoorgrondelijke brij, waarbij ik al snel de interesse voor het blijkbaar onderliggende mysterie verloor.