Tv-recensie ‘Westworld’, seizoen 1

ww1Het heeft even geduurd na ‘Rome‘ voor ik weer een serie tegenkwam die ik de moeite waard vond. Maar na wat zoeken vond ik Westworld en dat bleek precies de klapper die ik zocht! Wat een fantastische premisse en wat heerlijk uitgewerkt dit!

De serie gaat over Westworld, een exclusief live-action-themapark waar de flink betalende super-rijken zelf cowboytje in het Wilde Westen mogen spelen, te midden van ‘hosts’ (androïden) die de bewoners spelen van prairiestadjes als Sweetwater. Deze hosts zien er uit als mensen en kunnen in beperkte mate ook zelfstandig denken, maar beseffen niet dat ze slechts de figuranten in een nep-wereld, een spel, zijn. Ze staan allemaal onder de absolute controle van de techneuten die Westworld runnen. Zij bepalen het gedrag van de hosts en zij bedenken ook voortdurend nieuwe verhaallijntjes (‘narratives’). Zo krijg je dus een setting die ergens in het midden hangt tussen ‘The Matrix‘ en ‘Once Upon A Time in the West‘.

En het verhaal krijgt al snel vaart als die kunstmatige wereld steeds meer van de rails loopt. De oude oprichter Ford (mooie rol van Anthony Hopkins) heeft zijn eigen schimmige plannen, net als de grote bazen die Westworld bezitten, enkele ‘hosts’ beginnen steeds zelfstandiger gedrag te vertonen en een man in het zwart (Ed Harris) reist door Westworld op zoek naar een verborgen onderlaag in het spel, gesymboliseerd door een doolhof (‘the maze‘). Dat leidt tot een serie die tien episodes lang meer dan boeit! Natuurlijk ook door de onderliggende vragen die worden geëxploreerd, zoals: wanneer ben je menselijk c.q. heb je bewustzijn? Het plot is hierbij lang niet altijd makkelijk, ook door de vele sprongen in de tijd, maar in het geheel is dit toch wel echt geweldig!

En supergaaf dat er een tweede seizoen komt in voorjaar 2018! Laat dat maar komen, ik kan niet wachten!