De inmiddels overleden schrijver John Williams was grotendeels vergeten, tot diens roman ‘Stoner’ enkele jaren geleden opeens veel aandacht kreeg (en zeer hoge waarderingen). Dit boek, ‘Butcher’s Crossing’ is het boek dat Williams daarvóór schreef, halverwege jaren ’60 van de vorige eeuw.
Het boek gaat over een jongeman die naar het eponieme plaatsje in het Amerikaanse Midwesten reist met het plan om hier, zoals zovelen, bizons te gaan jagen. Deze Will Andrews vindt hier al snel de bezeten jager Miller en met hem -en twee anderen- reizen ze af naar een zeer afgelegen vallei waar volgens Miller nog een heleboel bizons moeten leven. En natuurlijk wordt het een barre, zeer barre onderneming…
Al heel snel had ik bij lezing sterke associaties met het boek ‘Meridiaan van bloed’ van Cormac McCarthy. Niet alleen speelt dit boek in ruwweg dezelfde tijd en omgeving, maar het gaat óók over een jongeman die zich in een soortgelijk grimmig avontuur stort. Maar er zijn nog veel meer parallellen te trekken: beide boeken hebben dezelfde sobere, louter beschrijvende stijl die verstoken is van enige emotie of duiding èn dezelfde afstandelijke benadering van de personages: zelfs Will Andrews wordt door Williams consequent met zijn achternaam genoemd.
En ten slotte, en dat is misschien wel het belangrijkste, beide boeken hebben hetzelfde nihilistische en schijnbaar betekenisloze verhaal. Want net als met McCarthy’s boek (terecht getypeerd als ‘anti-western’) dringt zich ook hier zeer de vraag op waarom Williams dit verhaal nu eigenlijk vertelt! Er is geen moraal of wijze les, geen spanningsboog, geen noemenswaardig plot en geen ontwikkeling van welke personage dan ook. We tasten zelfs nog steeds grotendeels in het duister waarom Andrews, uit een welgesteld Boston’s nest, überhaupt dit avontuur aangaat!
En zo heb ik ook hetzelfde bezwaar bij dit boek als bij voornoemd boek van McCarthy (dat ca. 20 jaar later is geschreven en misschien wel sterk geïnspireerd is door ‘Butcher’s Crossing’, wie zal het zeggen?). Aan de ene kant fascineert het brute verhaal over de wezenloze slachtpartij van alle Amerikaanse bizons in de negentiende eeuw. Maar aan de andere kant brengt het te weinig diepgang en betekenis.