Dit boek zou ik waarschijnlijk nooit gelezen hebben, als ik niet toevallig bij de prijsuitreiking van Schrijf & Huiver kennis maakte met de schrijver, Elvin Post. Een heuse broodschrijver, die kan leven van zijn werk, dat spreekt me wel aan! Daarom maar even een zijn laatste boek (met persoonlijke opdracht) gekocht.
Post won met zijn eerste boek de Gouden Strop en moest dus een topper zijn in zijn vakgebied. Na lezing van ‘Dame Blanche’ vind ik dat wel aannemelijk. Post heeft een prettige schrijfstijl waarin de humor nooit ver weg is. Ook voert hij een aantal mooie hoofdpersonages op. Echt bijzonder wil zijn verhaal echter aanvankelijk niet worden, dat erover gaat hoe tv-kokkin Jane Raimy last krijgt van een maniakale bewonderaar, Jerry. Post bouwt de plot echter toch nog heel aardig uit, als Jane wordt ontvoerd door Jerry en diens neef Carl, die een heel eigen agenda heeft.
Wat wel apart is, is dat het verhaal in Amerika speelt. Begrijpelijk, aangezien Post daar zelf ook gewoond heeft. Maar of dit echt meerwaarde heeft? Je vraagt je af of hij zijn verhalen niet beter in Nederland kan laten spelen. Een boek van hem dat wordt verfilmd, is in dat kader helemaal verplaatst naar Nederland, begreep ik, en misschien moet dat voor Post een teken zijn om toekomstige boeken dichter bij huis te houden. Mij lijkt het dat dit ook beter bij zijn schrijfstijl en zijn publiek zou passen.