Tja, wat zal ik van dit boek zeggen. Aanvankelijk wilde ik dit heel graag een goed boek vinden. Omdat die zulke goede recensies kreeg, maar ook omdat ik zelf eerder aangenaam verrast werd door een verhalenbundel van deze schrijver.
Maar helemaal positief kan ik toch niet over dit boek zijn. Ik had heel veel moeite het helemaal uit te lezen en merkte te vaak dat de aandacht weg zakte. Dat kwam niet eens zozeer door de surrealistische elementen die Van Essen inbouwt, zo ken ik hem inmiddels wel. Zo verhaalt hij over een nabije toekomst met wandelende rugtassen, ironische receptie-robo(t)s en zelfrijdende auto’s waarmee je seks kunt hebben.
Maar dat ik toch niet echt positief ben komt wel door het nogal ongerichte verhaal, dat geheel plotloos is. Hier lijkt Van Essen een soort spel met je te spelen, want ook de hoofdpersoon zelf is schrijver van ‘plotloze thrillers’. Maar van dit boek kan ik eigenlijk niet meer vertellen dan dat het een soort roadtrip lijkt van de hoofdpersoon, samen met ene Lennox. Maar dit is niet meer dan een heel iel en wankel kapstokje om een verhaal aan op te hangen dat over van alles gaat, waaronder de moeizame verhouding van de hoofdpersoon met z’n inmiddels bejaarde moeder (hence the title) en een periode waarin de hoofdpersoon in een ‘Het Bureau‘-achtig archief werkt.
Veel passages en losse observaties zijn dus op zich best de moeite waard. Maar door de totale afwezigheid van een dwingend en meeslepend plot is dit allemaal toch onvoldoende om de aandacht vast te houden. Nee, matig boek…