Dit is een roman over de Duits-Franse jongen Jules, die op jonge leeftijd zijn ouders verliest. Hij komt terecht op een kostschool, raakt vervreemd van zijn broer en zus en moet zijn pad zien te vinden in het leven. En dat gaat bepaald niet makkelijk, maar met veel horten en stoten.
Uiteindelijk trouwt hij dan met Alva, zijn eerste liefje van de kostschool. En ook blijkt de band met zijn broer Marty en zijn zus Liz (die allebei op heel verschillende manieren ook heel erg zoekende zijn geweest in hun leven) sterker te zijn dan gedacht en ze groeien weer (enigszins) naar elkaar toe.
Maar ook dan scheidt zich een ongewenst zijpaadje af van het levenspad van Jules, als Alva kanker krijgt en uiteindelijk zal sterven. Het leidt zelfs tot een bijna-zelfmoordpoging van Jules zelf…
Dit boek is prachtig geschreven in een mooie poëtische en een heel melancholische en sentimentele stijl, die soms wel iets te ver doorhangt trouwens. Zijn karakters zijn levensecht en worden mooi tot leven gebracht. Het verhaal wordt, met sprongen in de tijd, op een vaardige manier verteld.
Wells stelt in zijn boek ook interessante vragen, zoals: wie zijn we eigenlijk? Worden we helemaal bepaald door (vaak toevallige) omstandigheden om ons heen? Wat bepalen we eigenlijk zelf? Zou Jules bijvoorbeeld ook als een angstige onzekere puber zijn opgegroeid als zijn ouders nog geleefd hadden? En zou hij dan überhaupt iets met Alva hebben gekregen?
Het zijn dit soort prikkelende vragen die het boek, zonder dat het plot eigenlijk heel opmerkelijk is, toch wel boeiend houdt. Uitstekend boek, al met al!