Na recent al ‘Hyperion‘ te hebben herlezen (deze keer in het Engels), moest ik me natuurlijk ook nog wagen aan dit boek, dat het naadloze vervolg en de (voorlopige) afronding vormt van het verhaal. Alle zeven de pelgrims confronteren eindelijk op hun eigen manier The Shrike en intussen is een interstellaire oorlog uitgebarsten die het einde van de mensheid kan betekenen. De ‘CEO’ van de Hegemonie der Mensen, Meina Gladstone, moet als de Lincoln c.q. Churchill van haar tijd enkele zeer drastische besluiten nemen. En een nieuwe cybride van de vroeggestorven 20e eeuwse dichter John Keats vormt de essentiële schakel tussen Gladstone en de voornoemde pelgrims. Deze Keats moet intussen op de (ontvoerde!) ‘oude aarde’ zijn gruwelijke ziekbed en dood herbeleven en hij verandert hiermee weer in de grote poëet die hij ooit was…
Al met al is dit wederom sciencefiction van de hoogste plank. Op heel veel vlakken is dit echt grootse sf: door de immense schaal en complexiteit van die toekomstwereld, door het volle en rijke plot en natuurlijk ook door al die associaties en verwijzingen naar de literaire helden van Simmons zelf. Hiermee is dit boek een enorme prestatie te noemen van een schrijver op de toppen van zijn kunnen.
Het was een genot dit boek weer gelezen te hebben; misschien ga ik me ook nog wel aan herlezing van de tweede cyclus (Endymion) van dit epos wagen!