Dit boekenweek-essay is van de schrijver van Congo, het vuistdikke geschiedenisboek over de wordingsgeschiedenis van deze Belgische kolonie midden in donker Afrika. Voor dit verhaal blijft hij dichter bij huis, namelijk Moresnet, niet ver ten zuiden van Maastricht en Aken. Meer dan een eeuw lang was dit een piepklein onafhankelijk landje. Een scherf grond waarvan de scherpe punt tot het drielandenpunt bij Vaals reikte; dat -inderdaad- toen feitelijk een vierlandenpunt was. Oorzaak van deze bijzondere status was het feit dat Moresnet zinkmijnen huisvestte waar zowel Pruisisch Duitsland als België op aasden. Tijdens en tussen de twee wereldoorlogen speelden alle mogendheden met Moresnet met als eindresultaat dat het gebied uiteindelijk definitief Belgisch werd.
Van Reybrouck vertelt het verhaal prachtig, in de stijl die we ook al kenden van zijn voornoemde boek. Hij verbindt een groot deel van het verhaal aan Emil Rixen, een man wiens leven letterlijk werd verscheurd door al die geopolitieke toestanden: zonder ooit te verhuizen wisselde hij vijf keer van nationaliteit: ‘Hij heeft geen prezen overgestoken, de grenzen zijn hem overgestoken‘. Mooi!