Recensies van enkele tv-series

Robbie Williams | Interessante serie over popidool Robbie Williams, die na zijn tijd bij Take That een succesvolle solocarrière startte. De serie is met name interessant als je er getuige van bent hoeveel druk die status als popster met zich meebrengt. Vooral als je even in een slechte periode zit, en dat laatste gebeurde de verslavingsgevoelige Robbie nogal eens. Met name de beelden van hoe een panikerende Robbie twee concerten in Leeds tot een goed einde moet brengen, zijn ronduit schrijnend.

Bodies | Vier rechercheurs in vier verschillende tijdperken vinden het lichaam van hetzelfde moordslachtoffer, ergens in een achteraf straatje in Londen. En in het allerlaatste tijdvak, ergens in de toekomst, leeft dit lijk weer! Dit is het beginpunt van een intrigerende serie.

Monk | Ik heb de laatste periode een paar dozijn afleveringen van deze serie gekeken, en met veel plezier. Hoofdpersoon is Adrian Monk, die briljant is in het oplossen van misdaden, maar ook nogal getroebleerd, met OCD en nog tal van obsessies en angsten. De plotjes zijn goed, de hele toon van de serie is prettig licht en komisch en de acteurs, met name Tony Shalhoub in de titelrol, zijn erg sterk.

Tv-recensie ‘All the Light we Cannot See’

Toen ik merkt dat er een serie was gemaakt van het fantastische boek van Anthony Doerr, en dat dit beschikbaar was op Netflix, was ik natuurlijk zéér geïntereseerd. Maar, oefff… wat viel dat tegen!

Het is moeilijk om te vertellen wat er mis is aan deze verfilming. Misschien was het ook wel moeilijk; om de unieke magische sfeer die het boek wel oproept, naar het scherm te vertalen. Maar de makers hebben er ook wel een ‘hot steaming mess’ van gemaakt. Het plot is op tal van plaatsen aangepast, en nergens pakt dat goed uit. Net als de keuze om de hoofdrollen van twee kinderen te laten spelen door acteurs van eind-twintig.

Veel dialoog klinkt ook opeens mal, zoals een scene waarin om de haverklap ‘Heil Hitler’ wordt geuit. Net zoals dat het hele plot eigenlijk een beetje mal en onzinnig is. Waarom stelt die nazi die Werner naar een eliteschool brengt, eigenlijk zo’n belang in hem? Waarom is een radio-amateurtje in het Saint Malo dat op het punt staat door de geallieerden te worden veroverd, opeens zo belangrijk? Zo belangrijk zelfs dat Werner een mede-soldaat in koelen bloede dood schiet? Het is zijn zomaar wat vragen over een naar mijn idee volledig mislukte verfilming.

Jammer!

Tv-recensie ‘The Fall of the House of Usher’

Kostelijke serie die inderdaad zoals de titel al voorspelt gaat over de ondergang van de familie Usher. Die familie is steenrijk geworden met het farmaceutisch bedrijf dat heel onethisch extreem verslavende pijnstillers aan de man bracht. Een nogal overduidelijke hint naar de familie Sackler die rijk werd met Oxycontin.

De serie is een vrije bewerking naar diverse verhalen van Edgar Allen Poe en hiermee kan horror natuurlijk niet onbreken. En die is er genoeg, als we zien hoe Roderick Usher (met behulp van een mysterieuze dame) samen met zijn zus het bedrijf opbouwt, maar uiteindelijk al zijn kinderen zal zien sterven. Toch is deze serie ook méér dan alleen maar horror, want daarmee zou je het echt tekort doen. Het is een prachtig gelaagde barokke vertelling waarin ook opvalt dat er hele passages uit het werk van Poe letterlijk voorgedragen worden.

Hiermee is dit al een zeer meeslepende serie. Heel erg geslaagd! Kijken!

TV-recensie diverse series

Beckham | Interessante serie over het leven van voetballer David Beckham en vooral zijn worsteling met het beroemd zijn, met name na zijn society-huwelijk met Victoria, Posh Spice. David heeft voldoende interessants te vertellen en toont zich ook kwetsbaar. Boeiend!

One Piece | Smakelijk verfilmde manga-kolder over hoe -in een fantasy-wereld- de olijke Luffy ‘koning van de piraten’ wil worden. De serie is prettig uitzinnig in vormgeving, gaat lekker snel en is al met al ook best meeslepend. Kostelijk non-pretentieus vermaak.

Arnold | Alweer een ‘bio-docu’, nu over Arnold Schwarzenegger, de Oostenrijker die in zijn leven drie dromen waar maakte: bodybuilding-kampioen (‘Mr. Universe’), beroemd acteur (‘The Terminator’) èn geslaagd politicus worden (zijn onwaarschijnlijke incarnatie als ‘Governator’ van California). Deze korte serie serveert dat allemaal smakelijk. Leuk!

Tv-recensie ‘The Pacific’

Deze serie is de tegenhanger van de terecht bewierookte serie ‘Band of Brothers’ (die momenteel ook op Netflix staat) en belicht niet het Europese front waar de Amerikanen in WOII vochten, maar de bijna even gruwelijke oorlog die tegelijkertijd plaatsvond in de Stille Oceaan tegen de Japanners.

Maar deze serie is helaas ook in andere opzichten duidelijk het kleine broertje. De storytelling is minder meeslepend en de personages komen mede daardoor veel minder uit de verf. Wat Band of Brothers zo sterk maakte: dat je echt mee leefde met iedereen in de Easy-company, mis je hier node. Daarbij komt dat ik de oorlogsscenes, hoe goed in beeld gebracht ook, wel èrg gruwelijk vond. Ondanks de hoogstaande cinematografie kon de serie daarmee toch niet echt bekoren.

Tv-recensie ‘Sex Education’, seizoen 4

Deze Netflix-serie begon heel sprankelend als een young adult serie over een middelbare school, die op een heel fijnzinnige wijze allerlei coming of age-kwesties voor het voetlicht bracht, in een licht surrealistisch wereldje: een landelijk Engels dorp, waarin alles jaren ’80 ademt, maar toch iedereen de nieuwste iPhone heeft.

Maar dit basis-gegeven is wel erg sleets geworden in dit vierde seizoen. Alles wordt namelijk teveel uitgerekt, met nóg meer paradijsvogels die scoren op alle vlakken van het LHBTIQ+-spectrum. Hiermee lijkt de serie vooral op een voorlichtingsfilm voor jongvolwassenen over seksuele en genderidentiteit. Bijvoorbeeld als alles en iedereen heel correct de non-binaire Cal aanspreekt met ‘die/hen/hun’ (als taalliefhebber vind ik die benamingswijze toch al een gruwel).

En dat alles gaat ten koste van het kijkplezier; hoe kostelijk de hoofdrollen nog steeds zijn; met name die van Ncuti Gatwa (Eric), Asa Butterfield (Otis) en de immer fenomenale Gillian Anderson (Jean Milburn).

Gelukkig is dan dit vierde seizoen ook echt het laatste en sluiten we ten minste nog af met een mooi en bitterzoet einde, waarin natuurlijk de relatie tussen Otis en Maeve centraal staat. Het was goed zo!

Filmrecensies Augustus 2023

De film-oogst van de afgelopen maand, natuurlijk weer van goed naar slecht:
| Oppenheimer
| Babylon
| Gosford Park
| Mission Impossible: Dead Reckoning – Part One
| Bad Boys for Life
| The Wicker Man
| The Maiden Heist
| Runaway Jury
| Blades of Glory
| The Second Best Marigold Hotel

Na de break de volledige recensies!

Lees verder “Filmrecensies Augustus 2023”

Tv-recensie ‘Painkiller’

Dit is een indringende gedramatiseerde docu-serie over de pijnstiller OxyContin, die jarenlang door vele artsen in de VS in zeer ruime mate werd voorgeschreven aan hun patiënten. Ongelooflijk, als je bedenkt dat het pilletje eigenlijk gewoon zeer veel verslavend opiaten bevat (eigenlijk is het heroïne in een pilletje). En nog ongelooflijker is dan hoe de familie Sackler van farmaceutisch bedrijf Purdue er in slaagde de pijnstiller goedgekeurd te krijgen door de FDA (eigenlijk door één persoon om te kopen!), het middel te verkopen als het minst verslavende (!) wat op de markt is, en als artsenbezoekers jonge deernes in strakke jurkjes in te zetten, die strooien met coupons en OxyContin-knuffelberen. Je denkt dan: dit kan bijna niet waar zijn! Maar de indringende intro’s: steeds van ouders die hun kinderen ècht verloren aan de drug, vertellen toch iets anders!

De serie laat heel kernachtig zien hoe dit alles heeft kunnen gebeuren: door de op geld beluste Richard Sackler te portretteren, één van die verkoper-meisjes èn een archetypisch slachtoffer: een middle-class Amerikaans burger die bij hevige rugpijn aan het middel verslingerd raakt en uiteindelijk er aan ten onder gaat. Maar de hoofdpersoon is de onderzoekster die Purdue en Sackler voor de rechter sleepte.

Allemaal heel boeiend, waarbij alleen de vele herhalingkjes in de vertelling soms wat afleiden. Maar de belangrijkste tekortkoning vond ik het te afgeraffelde einde, want vele vragen: ‘is OxyContin nu van de markt?’ bijvoorbeeld, bleven onbeantwoord. Ondanks dat, zeer boeiende serie!