Verhalen en meer van Christian Deterink
We moeten het even hebben over voetbal. Het meest bekeken spelletje op aarde en ook ik ben een gematigd fan. Helaas is in het moderne voetbal de uitleg van twee cruciale spelregels echter volledig ontaard. En dat leidt maar al te vaak tot tenenkrommende toestanden! Ik bedoel de handsregel en de buitenspelregel. Beide bespreek ik hierna in deze korte blog.
Lees verder “Over twee regels in het moderne voetbal”
Dit is een animatieserie voor volwassenen over Mizu, een kind van een westerse vader en Japanse moeder. Met haar blauwe ogen wordt ze beschouwd als minderwaardig, of zelfs als een monster.
Mizu is vastbesloten zich te wreken op alle vier de westerlingen die zich illegaal in het hermetisch voor de buitenwereld afgesloten 17e eeuwse Japan ophouden.
Dat leidt al snel tot een zéér meeslepend verhaal. Prachtige vormgeving, zeer sterke personages, en fantastisch vormgegeven vechtscenes. Maar vooral de originele, genuanceerde en geraffineerde story-telling vond ik erg sterk! Een hoogtepunt is misschien wel aflevering 5, waarin op heel kunstige wijze drie verhaallijnen door elkaar verteld worden en, met hun emotionele gelaagdheid, elkaar versterken.
Al met al een top-serie dus! Kijken!
Dit is op zijn best een onbedaarlijk geestige serie vol met meta-humor, met in de hoofdrol een soort parodieën op Doc en Marty. Maar alleen al de titels van enkele afleveringen (A Rick in King Mortur’s Mort, Ricktional Mortpoon’s Rickmas Mortcation) geven aan dat de makers misschien iets zijn doorgeschoten in het té slim, té meta, té ironisch willen zijn. Het leidt tot extreem complexe verhaaltjes, waar soms geen touw meer aan vast te knopen is. Daarmee ben ik matig enthousiast, niet meer dan dat…
De afgelopen tijd heb ik de beste liedjes per jaar gekozen uit de Top 100 van dat jaar, zoals samengesteld door de Nederlandse Top 40, vanaf mijn geboortejaar tot en met 2023:
– jaren ’70
– jaren ’80
– jaren ’90
– jaren ’00
– jaren ’10 & ’20
Dit bleek al snel een weerbarstige exercitie: waar in de eerste decennia de keuze ‘reuze’ nog was, had ik zeker de laatste 15 jaar moeite nog hier en daar iets leuks uit te kiezen. Tevens hebben zovele fantastische bands en acts de Top100 nooit gehaald, denk naast het al eerder genoemde Radiohead eens aan bijvoorbeeld Arcade Fire, Elbow, Rammstein, Dream Theater, etc. etc. etc.. Dit blijkt ook wel uit mijn lijst. Nu ja, hoe gemankeerd ook, na de break, dan toch het overzicht, van mijn geboortejaar 1976 tot en met 2024!
Lees verder “Beste liedjes per jaar: totaaloverzicht”
In deze laatste editie van de langere reeks, ga ik, in navolging van David Bennett, na wat voor mij de beste liedjes per jaar zijn. Dat heb ik nu gedaan voor de jaren ’70, ’80. ’90 en ’00. En inmiddels is wel gebleken dat de mijzelf opgelegde beperking dat het liedje in de top100 van de top40 van dat jaar moet staan, er flink inhakt; zo heb zèlfs ik nog steeds niets van Radiohead kunnen kiezen, de beste band van dit tijdperk!
Hoe dan ook maak ik hierna de serie compleet voor de laatste ca. 15 jaar, waarin het voor mij, afgedreven als ik ben van popmuziek, steeds moeilijker wordt om nog iets acceptabels te vinden. Nou, we gaan maar gewoon, beginnen na de break!
Lees verder “Beste liedjes per jaar, sloteditie, de jaren ’10 en ’20”
In een langere serie onderzoek ik wat voor mij de beste liedjes per jaar waren, uitgaande van de Top100-jaarlijsten van de Top 40. Geeft dat beperkingen? Jazeker, want inmiddels zitten we na de 70s, 80s en 90s in de zeroes en staat er nog geen enkele Radiohead-track in mijn lijst. Om maar iets te noemen. Nou ja, we gaan zien wat dit decennium brengt…
Meer na de break!
Lees verder “Beste liedjes per jaar, editie#4, de jaren ’00”
In een langer lopende serie geef ik inzicht in mijn beste liedjes per jaar. En na de jaren ‘70 en jaren ‘80 zij zijn we alweer in de nineties, de tijd waarin ik ook zelf al tiener heel veel nieuwe muziek ontdekte en een tijd waarin mijn smaak ook werd gevormd.
Na de break mijn 10 liedjes!
Lees verder “Beste liedjes per jaar, editie#3, de jaren ’90”
Voor de ‘netwerk-club’ GSRO heb ik een tijd lang blogs geschreven. De blogfunctionaliteit van die site wordt echter binnenkort opgeheven (daarbij ben ik zelf betrokken) en in dat kader heb ik me nog eens verdiept in alle oude blogs. Eén van die blogs van mij zelf wil ik bij deze nog eens delen; die is volgens mij ook nog steeds actueel! Het heet: “Wat meer noaberschap gewenst!” Na de break het complete artikel:
Lees verder “Oude blog over noaberschap”
Hierbij de tweede editie van mijn serie over wat naar mijn idee de beste liedjes per jaar zijn (editie 1: hier). Met dus de beperking dat alles moet voorkomen in het jaaroverzicht (de top 100) van de Nationale hitlijst van de Top 40. Nou, we gaan beginnen!
Lees verder “Beste liedje per jaar, editie#2: de jaren ’80”
In navolging van David Bennett ga ik beginnen met een korte serie over wat ik het beste liedje per jaar vind. Daarbij neem ik, heel triviaal, de top 100 van de Top 40 van elk jaar als beginpunt. Triviaal omdat daar natuurlijk ook veel muziek in ontbreekt; zo zullen bijvoorbeeld prog-mastodonten als Rush en Dream Theater, verklap ik maar even, ontbreken in de lijst, simpelweg omdat die niet mainstream genoeg zijn.
Triviaal genoeg begin ik verder in 1976, mijn geboortejaar. Niet omdat ik niet óók luister naar muziek van vóór die tijd (The Dark Side of the Moon van Pink Floyd bijvoorbeeld is dit jaar al 50 jaar oud, en 2 jaar ouder dan ik!), maar omdat je ergens de grens moet trekken, niet dan? Na de break meer!
Lees verder “Nieuwe serie: beste lied per jaar: editie #1: de jaren ’70”