Categorie: Overig

In deze laatste editie van de langere reeks, ga ik, in navolging van David Bennett, na wat voor mij de beste liedjes per jaar zijn. Dat heb ik nu gedaan voor de jaren ’70, ’80. ’90 en ’00. En inmiddels is wel gebleken dat de mijzelf opgelegde beperking dat het liedje in de top100 van de top40 van dat jaar moet staan, er flink inhakt; zo heb zèlfs ik nog steeds niets van Radiohead kunnen kiezen, de beste band van dit tijdperk!

Hoe dan ook maak ik hierna de serie compleet voor de laatste ca. 15 jaar, waarin het voor mij, afgedreven als ik ben van popmuziek, steeds moeilijker wordt om nog iets acceptabels te vinden. Nou, we gaan maar gewoon, beginnen na de break!

Lees verder “Beste liedjes per jaar, sloteditie, de jaren ’10 en ’20”

In een langere serie onderzoek ik wat voor mij de beste liedjes per jaar waren, uitgaande van de Top100-jaarlijsten van de Top 40. Geeft dat beperkingen? Jazeker, want inmiddels zitten we na de 70s, 80s en 90s in de zeroes en staat er nog geen enkele Radiohead-track in mijn lijst. Om maar iets te noemen. Nou ja, we gaan zien wat dit decennium brengt…

Meer na de break!

Lees verder “Beste liedjes per jaar, editie#4, de jaren ’00”

In een langer lopende serie geef ik inzicht in mijn beste liedjes per jaar. En na de jaren ‘70 en jaren ‘80 zij zijn we alweer in de nineties, de tijd waarin ik ook zelf al tiener heel veel nieuwe muziek ontdekte en een tijd waarin mijn smaak ook werd gevormd.

Na de break mijn 10 liedjes!

Lees verder “Beste liedjes per jaar, editie#3, de jaren ’90”

Voor de ‘netwerk-club’ GSRO heb ik een tijd lang blogs geschreven. De blogfunctionaliteit van die site wordt echter binnenkort opgeheven (daarbij ben ik zelf betrokken) en in dat kader heb ik me nog eens verdiept in alle oude blogs. Eén van die blogs van mij zelf wil ik bij deze nog eens delen; die is volgens mij ook nog steeds actueel! Het heet: “Wat meer noaberschap gewenst!” Na de break het complete artikel:

Lees verder “Oude blog over noaberschap”

Hierbij de tweede editie van mijn serie over wat naar mijn idee de beste liedjes per jaar zijn (editie 1: hier). Met dus de beperking dat alles moet voorkomen in het jaaroverzicht (de top 100) van de Nationale hitlijst van de Top 40. Nou, we gaan beginnen!

Lees verder “Beste liedje per jaar, editie#2: de jaren ’80”

In navolging van David Bennett ga ik beginnen met een korte serie over wat ik het beste liedje per jaar vind. Daarbij neem ik, heel triviaal, de top 100 van de Top 40 van elk jaar als beginpunt. Triviaal omdat daar natuurlijk ook veel muziek in ontbreekt; zo zullen bijvoorbeeld prog-mastodonten als Rush en Dream Theater, verklap ik maar even, ontbreken in de lijst, simpelweg omdat die niet mainstream genoeg zijn.

Triviaal genoeg begin ik verder in 1976, mijn geboortejaar. Niet omdat ik niet óók luister naar muziek van vóór die tijd (The Dark Side of the Moon van Pink Floyd bijvoorbeeld is dit jaar al 50 jaar oud, en 2 jaar ouder dan ik!), maar omdat je ergens de grens moet trekken, niet dan? Na de break meer!

Lees verder “Nieuwe serie: beste lied per jaar: editie #1: de jaren ’70”

Dit korte boekje van politiek correspondent Tom-Jan Meeus (volgens de schrijver zelfs een essay) verhaalt over hoe ‘duidelijkheid’ de politiek (en de media), vooral dankzij Wilders, in zijn greep heeft gekregen in hedendaags Nederland. En dat is niet bepaald een goed ding, vindt Meeus, als hij observeert: “Democratie mag niet meer onduidelijk of ingewikkeld zijn. Ook niet als democratie onduidelijk of ingewikkeld is”.

Hiermee weet Meeus natuurlijk een heikel punt aan te raken, want inderdaad gaat het in de huidige politiek veel te veel om ‘soundbites’, de waan van de dag; grove simplificaties van een steeds ingewikkelder wereld. Intussen verliest men zich in hoe de boodschap gecommuniceerd moet worden. De media, vooral geïnteresseerd in een hype, draagt vrolijk aan dit alles bij. Net als de nieuwe media, die ons wezenlijk hebben veranderd: zo constateert Meeus dat de sociale media alle conflicten en tegenstellingen alleen maar in de hand hebben gewerkt.

Al met al is dit hiermee een zeer actueel boekwerkje, dat zeker interessant is, en tal van nieuwe inzichten biedt (bij mij dan), bijvoorbeeld als er ontluisterend beeld wordt gegeven van hoe het er in Wilders’ eigen partij aan toe gaat….

Deze Netflix-serie trok alleen al mijn aandacht aangezien de hoofdrol wordt vervuld door Benedict Cumberbatch, een meer dan interessante acteur. Hij speelt hier de hoofdrol van Vincent, een ‘puppeteer’ met een succesvolle kinderserie en een slecht huwelijk. Als hun zoontje Edgar op een dag spoorloos is, komt Vincent al snel in een negatieve spiraal. Hij creëert voor Edgar het blauwharige wollige monster Eric, dat zijn zoontje zo vaak tekende, en hoopt door Eric op te voeren in zijn tv-show, Edgar terug te krijgen. En al snel krijgt Vincent hulp van deze imaginaire ‘vriend’ Eric (iets wat me natuurlijk deed denken aan de serie Happy!).

Bijzonder in de serie is hoe gruizig, rauw en morsig het New York van de jaren ’80 wordt getoond: ook door de nevenverhaaltjes rondom corrupte politiemannen, machtsbeluste politici en een dubieuze nachtclub waarin jonge jongens worden geprostitueerd. Uiteindelijk blijken al die lijnen met elkaar te maken te hebben in een goed uitgewerkte finale. Hiermee is dit een zeer genietbare tv-serie die het kijken zeker waard is!

De film-oogst van de afgelopen maanden, natuurlijk weer van goed naar slecht:
| Dune Part 2
| Poor things
| Wonka
| Maggie Moore(s)
| Confess, Fletch
| Death to Smoochy
| Kingpin

Na de break de volledige recensies!

Lees verder “Filmrecensies Januari – Mei ’24”

Onlangs heb ik het verhaal “Het circus van Dr. Cirrus” op deze blogsite gezet. Benieuwd als ik was of ChatGPT dit verhaal ook al op het wereldwijde web had opgemerkt, voerde ik maar eens de opdracht “describe the story het circus van dr. cirrus by christian deterink” in op de ChatGPT-site. En over het resultaat was ik wel verbaasd: ChatGPT verzint letterlijk een verhaaltje over ene Timmy (never heard of!) die kennis maakt met een circus en die daarna “embarks on a magical journey“. En het meest bizarre is: het klinkt niet eens slecht! Na de break het volledige antwoord van ChatGPT. De AI neemt de wereld over!

Lees verder “Waarom nog schrijven? ChatGPT kan het nu al beter…”