In deze laatste editie van de langere reeks, ga ik, in navolging van David Bennett, na wat voor mij de beste liedjes per jaar zijn. Dat heb ik nu gedaan voor de jaren ’70, ’80. ’90 en ’00. En inmiddels is wel gebleken dat de mijzelf opgelegde beperking dat het liedje in de top100 van de top40 van dat jaar moet staan, er flink inhakt; zo heb zèlfs ik nog steeds niets van Radiohead kunnen kiezen, de beste band van dit tijdperk!
Hoe dan ook maak ik hierna de serie compleet voor de laatste ca. 15 jaar, waarin het voor mij, afgedreven als ik ben van popmuziek, steeds moeilijker wordt om nog iets acceptabels te vinden. Nou, we gaan maar gewoon, beginnen na de break!
2010: A Night Like This, Caro Emerald
Ik kies in dit jaar voor de frisse jazzy popmuziek van Caro Emerald. De single ‘A Night Like this’ was de eerste waarmee ze succes boekte. Nog een ander fijn liedje van Nederlandse bodem dit jaar was de leukste single van De Jeugd van Tegenwoordig, namelijk ‘Sterrenstof’.
2011: Rolling in the Deep, Adele
Tussen alle wansmakelijke ‘neo-pop’ komt de kwaliteitsmuziek van Adele voor mij al heel snel bovendrijven. En 2011 was waarschijnlijk haar grote succesjaar. Ik had naast ‘Rolling in the Deep’ net zo goed voor het prachtige ‘Someone like You’ kunnen kiezen. Nog een eervolle vermelding: ‘I’m a cliché’ van onze eigen Anouk.
2012: Skyfall, Adele
Oké, voor dit jaar kies ik gewoon nóg een keer voor Adele. Nu met de uitstekende James Bond-soundtrack ‘Skyfall’. In deze zelfde periode maakte overigens Radiohead ook een fantastische en bloedmooie James Bond-soundtrack, namelijk voor de film ‘Spectre‘. Helaas werd die uiteindelijk afgewezen (ja echt!), en koos men voor een song van Sam Smith.
2013 Get Lucky, Daft Punk & Pharrelll Willliams
Daft Punk bracht dit jaar samen met één helft van N*E*R*D dit bijna perfecte popliedje uit. Overigens had ik eigenlijk dit jaar moeten kiezen voor ‘Birds’ van Anouk, een bloedmooi liedje waarmee ze volledig terecht hoge ogen gooide op het Eurovisie-songfestival.
2014: Uptown Funk – Mark Ronson & Bruno Mars
Alweer een jaar met een perfect popliedje, nu van producer Mark Ronson (ook bekend van zijn samenwerking met Amy Winehouse) en Bruno Mars. Ik had dit jaar ook voor wat andere fijne popliedjes kunnen kiezen: ‘Happy’ van Pharrell Williams, ‘Formidable’ van Stromae of zelfs ‘Budapest’ van George Ezra.
2015: Take me to Church, Hozier
Dit was een jaar waarin ik erg moeilijk een keuze kon maken. Maar voor mij steekt dit geweldige nummer van Hozier er met kop en schouders bovenuit. Fijne artiest!
2016: n.v.t.
Het gaat dan nu ècht gebeuren, ik kies geen nummer voor dit jaar; de spoeling is gewoon té dun.
2017: n.v.t.
En meteen nóg een keer geen keuze. Helaas was dit volgens mij een heel schraal jaar. Ik kom niet eens meer tot een mogelijk te kiezen liedje…
2018: Zoutelande, Blof en Geike Arnaert
De band Blof is zonder meer een behoorlijke kwaliteitsband en deze samenwerking met Geike, de fantastische zangeres van het Belgische Hooverphonic (een band die ik nog veel hoger acht!) pakt zeer goed uit: sterke melodie, goed uitgevoerd!
2019: Roller Coaster, Danny Vera
Danny Vera kenden we vooral als huisband van één van die voetbalkantine-takshows van Johan Derksen en de zijnen, maar hij kan dus ook heel mooie muziek maken. Zoals deze werkelijk prachtige ballad, die terecht tegenwoordig ook heel hoog staat in de top2000.
Een ander aardig liedje dit jaar was ‘Bad Guy’, Billie Eilish. De hele eigen stijl van deze zangeres, die de muziek maakt met haar broertje, maakt dit bijzonder.
2020: n.v.t.
Oef, wat een schraal pop-jaar alweer! In arren moede had ik nog uit chauvinistische overwegingen bij ‘Changes’ van Ilse de Lange (oet Almelóó) uit kunnen komen, maar… nee.
2021: Beggin’, Maneskin
De Italiaanse rockband Maneskin overrompelde menigeen op het Eurovisie-songfestival van 2021 met ‘Zitti e buoni’; en mij ook! Dit is de single die hetzelfde jaar uitkwam (een cover trouwens). Ook in 2022 kwam de band met wat aardige singles; ‘Supermodel’ en ‘The Loneliest’. Daarom is deze band zeker een vermelding waard.
2022: Through the Looking Glass, Di-rect
Ook dit is weer een vrij schraal jaar, maar dit nummer van Di-rect vind ik nog wel de moeite waard! De rockband die het boyband-imago met succes wist af te schudden en nu één van de beste acts in Nederland is! Van eigen bodem vond ik ook ‘Multicolour’ van Son Mieux nog best wel aardig.
2023: Tonight, Son Mieux
Ook dit jaar kom ik weer uit bij een Nederlandse act. Nee, geen Marco Schuitemaker of Yves Beredense voor mij, brrr. Maar wel deze hele fijne song van Son Mieux. Ook al een bandje uit Den Haag, net als Di-rect en de good-old Earring; zit er daar wat in het water of zo?
2024: Europapa, Joost Klein
Goddank, zou je bijna zeggen, het is gelukt: ik heb me door het slijk van de laatste decennia top 40 gewerkt. En ik besef: zeker de laatste circa 15 à 20 jaar ben ik toch echt wel behoorlijk afgehaakt qua mainstream popmuziek. Ik sluit af met een slim in elkaar gezet aanstekelijk happy hardcore-nummer, dat in ieder geval een hoop stof heeft doen opwaaien. Misschien ook wel als strijdlied in deze bange dagen dat we ons niet meer beschermd weten in een Noordatlantische alliantie. En hiermee rond ik af!